Over de brugklas, reacties op mijn hazenlip & openheid
Deprimerend zijn ze hè, die spandoeken die overal in je dorp of stad hangen om je eraan te herinneren dat de vakantie voorbij is en je weer naar school moet? Wanneer je naar school fietst en even niet denkt aan de lessen, het huiswerk en de toetsen, word je alsnog herinnerd aan de harde werkelijkheid door die spandoeken. Wanneer het nieuwe schooljaar eraan komt, wordt dat verkondigd op straat, in winkels en op social media. Zelfs voordat het ene schooljaar is afgelopen, wordt het volgende schooljaar alweer aangekondigd door de agenda's die al maanden van te voren in de winkels liggen te pronken. Het is hetzelfde verhaal als bij pepernoten; Ze liggen veel te vroeg in de schappen.
Het nieuwe schooljaar is een paar weken geleden begonnen. Dat betekent dat de middelbare scholieren, waaronder ik, weer aan de bak mogen. Dat betekent ook dat het op mijn school, net als op iedere andere school, wemelt van kleine kinderen met veel te grote rugzakken en een veel te grote mond: de brugklassers.
Voor het eerst in mijn 17-jarige leven kan ik, met enige trots, zeggen dat ik groter ben dan vele brugklassers.
Ik ben 1.57 meter en meestal betekent dat veel twaalfjarige kinderen een halve kop groter zijn dan ik. Dit jaar is dat niet altijd het geval. Ik steek zelfs soms een kop boven de brugklassers uit. Ze lijken elk jaar kleiner en kleiner te worden. Of ben ik de enige die dat zo ziet?
In ieder geval zijn de brugklassers er in overvloed. Trekkend en duwend lopen ze, nee rennen ze, door de gangen. Ze zijn hopeloos op zoek naar hun lokaal in die nieuwe, grote school. De stap van de basisschool naar de middelbare school is ook een grote stap. Op de basisschool ken je iedereen en kent iedereen jou. Op de middelbare school is dat anders. Je moet nieuwe vrienden maken, komt in een nieuwe omgeving terecht en moet opeens (veel meer) huiswerk maken. Dat kan ontzettend leuk zijn, maar is soms ook even wennen.
Ik weet nog goed dat het bij mij erg lang duurde voordat ik eindelijk 'gesetteld' was op de middelbare school. Ik kan denk ik wel zeggen dat ik op de basisschool erg goed in de groep lag. Ik had veel jongensvrienden, meisjesvrienden en kon met vrijwel iedereen goed opschieten. Ik vond het echt jammer om weg te gaan van de basisschool, maar had ook zin om naar de middelbare school te gaan. Nieuwe vrienden maken leek me super leuk! Ik verwachtte dat ik meteen net zo goed in de groep zou liggen op de middelbare school, als op de basisschool. Dat had ik verkeerd gedacht.
Op de middelbare school kwam ik in een klas terecht waarin ik helemaal niemand kende. Ik kende niemand van gezicht, niemand 'via via' en niemand kwam uit mijn woonplaats. Ik had met een paar mensen wel een klik en werd vriendinnen met een meisje, maar ik voelde me totaal niet thuis in mijn nieuwe klas. Wat mistte ik de basisschool. Van mijn oude klasgenootjes hoorde ik dat ze het naar hun zin hadden in hun nieuwe klassen op de middelbare school. Ze hadden een leuke nieuwe klas, kenden veel mensen en hadden veel vrienden. Daar was ik best jaloers op en het frustreerde me dat het bij mij niet zo soepel ging. Ik begreep ook niet waardoor dat kwam. Ik gedroeg me naar mijn mening sociaal, was geïnteresseerd in anderen en hielp klasgenoten met huiswerk. Wat deed ik dan fout?            Ik voelde me die eerste tijd op de middelbare school niet geweldig. Ik vond niet echt aansluiting in de groep en voelde me eenzaam. Ook kreeg ik af en toe opmerkingen over mijn hazenlip te horen. Het ging dan voorname over mijn neus. Men begreep niet dat mijn neus plat was door mijn hazenlip. Ze begrepen niet precies wat ik had. Ja, natuurlijk wisten ze wel dat ik een hazenlip heb, maar er zit naar mijn mening een groot verschil tussen weten dat iemand een hazenlip heeft en begrijpen wat een hazenlip nou precies is. Nou, dat begrepen ze dus niet en dat kon ik ze eigenlijk ook helemaal niet kwalijk nemen. Thuis vertelde ik na lang aarzelen over de opmerkingen. Ik zag dat het mijn ouders raakte, want dit waren ze niet gewend. Op de basisschool werden er nooit zulke opmerkingen gemaakt, omdat ik 'gewoon Bibi' was. Iedereen kende mij met de hazenlip, het hoorde bij mij. Op de middelbare school was ik opeens het meisje met de rare neus.
Toen heeft mijn moeder iets gedaan wat ik haar erg kwalijk genomen heb en wat ik andere vaders of moeders ook echt niet aanraad. Ze heeft namelijk mijn mentor opgebeld en heeft verteld over de opmerkingen. De mentor kwam vervolgens aar me toe en dacht dat ik gepest werd. Dat was dus niet het geval. Die opmerkingen beschouwde ik als vervelend, maar niet als pesten. Pesten is naar mij mening wat meer dan af en toe een vervelende opmerking horen over je hazenlip. Mijn moeder heeft met alle goede bedoelingen mijn mentor gebeld, maar ik vond het vervelend omdat het achter mijn rug om gebeurd was. Doe dat dus vooral niet, maar overleg het met je kind. Ze weten zelf heel goed wat ze wel en niet willen.
Achteraf was ik toch wel blij dat mijn moeder had gebeld, omdat het een positief gevolg had. Naar aanleiding van het gesprek met mijn mentor besloot ik om de klas te vertellen waarom mijn neus zo plat en scheef was, waarom ik wat anders praatte dan de rest en waarom mijn lip er anders uitzag. Ik besloot tijdens de mentorles kort voor de klas te vertellen over mijn hazenlip. Ik vertelde dus onder andere dat ik geboren ben met een spleet in mijn lip, kaak en gehemelte en dat ik al veel operaties heb gehad. Ook vertelde ik dat ik door mijn hazenlip wat minder goed hoor, jarenlang logopedie heb gehad en al lang aan het beugelen ben. Aan de hand van foto's liet ik zien hoe ik geboren ben, welke operaties ik heb gehad en hoe het veranderd is. Na mijn korte uitleg kreeg ik veel vragen. Na die dag heb ik er in mijn klas nooit meer vervelende opmerkingen over gehoord. Mijn klasgenoten begrepen nu wat ik had. Ze toonden vanaf toen begrip en dat vond ik echt fijn.
De jaren vliegen voorbij. Inmiddels zit ik alweer vijf jaar op de middelbare school en ben ik beland in 6 vwo: mijn eindexamenjaar. Aan het eind van de eerste klas begon ik me eindelijk echt goed op mijn plek te voelen. In de tweede klas kreeg ik meer vriendinnen en eigenlijk heb ik vanaf toen een hele leuke tijd op de middelbare school gehad. Het is hard werken, maar ik ben dankbaar voor deze tijd op de middelbare school. Zonder de middelbare school had ik mijn beste vriendin niet gekend.
Eigenlijk ben ik in al die andere jaren nooit gepest vanwege mijn hazenlip. Ja, ik heb soms opmerkingen gehoord in de gang of op de fiets en dat gebeurt heel af en toe nog steeds. Mensen riepen weleens 'Bibi hazenlip' of praatten me op nasale manier na in de gang. Het klinkt misschien hard, maar het hoort er soms nou eenmaal bij, hoe vervelend het ook is. Die mensen hebben geen flauw idee wat ze roepen, want ze roepen het uit onbegrip. Het enige wat jij ertegen kan doen is erop afstappen, naar een docent gaan of het negeren. Ik weet dat die opmerkingen hard kunnen aankomen, maar op een gegeven moment sta je er boven, echt waar. Nu boeit het mij ook niet meer wat ze roepen. Ze weten niet beter. Gelukkig weet ik het wel beter.
Ik hoop dat jij, lezer van mijn verhaal, niet gepest wordt. Als je wel wordt gepest, doe er dan alsjeblieft iets mee. Schrijf het op, praat erover en laat die mensen weten dat het echt niet oké is wat ze doen. Blijf er niet mee zitten. Mijn beste tip die ik kan geven aan mensen (met of zonder hazenlip) die gepest worden, zich niet begrepen voelen of gewoon heel erg onzeker zijn is:wees open!  Vertel wie je bent en wat je hebt, maak er zelf niet een 'big deal' van en laat merken dat vragen altijd welkom zijn. Zo kan jij er zelf voor zorgen dat mensen begrip en interesse tonen, wanneer dat er niet vanzelfsprekend is. Wees niet bang om te zeggen wat je wil zeggen!
Ik wens alle middelbare scholieren veel succes met school, jullie kunnen het!
Bedankt voor het lezen!

Op dinsdag 4 juli was het dan zover: de dag van mijn kaakoperatie (bimax). Ik heb onwijs lang uitgekeken naar deze operatie en was super blij dat ik hem kreeg. Het is nu iets meer dan een maand geleden dat ik de kaakoperatie heb gehad en ik ben nog steeds heel blij dat ik deze operatie heb laten uitvoeren. In het artikel van vandaag vertel ik jullie alles over de kaakoperatie en mijn herstel. Veel leesplezier!
Voorafgaand aan de operatie
Ik ben een enorme stresskip. Ik heb stress vanwege de kleinste dingen en vind het moeilijk om de rust te bewaren in stressvolle situaties. Mijn verwachting was dus dat ik op de dag van de kaakoperatie veel stress zou hebben, maar wonder boven wonder was ik tot het laatste moment heel rustig! Ik was een klein beetje gespannen, maar ik voelde me verder heel kalm.
De kaakoperatie is uitgevoerd op dinsdag 4 juli. Samen met mijn vader, moeder en zus Lotte zijn we ’s morgens vroeg naar het Elisabeth Ziekenhuis in Tilburg gereden. De kinderafdeling zit tijdelijk op een andere plek vanwege verbouwingen waardoor ik met een ander meisje op een kamer lag. Dat was helemaal niet storend, want het meisje was heel erg rustig.
Mijn bed stond aan het raam en ik keek uit over een hele hoop bomen. Een aantal uur hebben we gewacht in mijn kamer. Zittend op mijn bed keek ik naar de bomen en luisterde ik muziek. Misschien dat ik door de muziek wel zo ontspannen was. Tussen het wachten door moest er nog bloed geprikt worden. Toen was het moment daar: ik mocht naar de OK (= operatiekamer). Snel trok ik een ziekenhuisjurkje en ziekenhuisonderbroek aan. Dat zag er natuurlijk super charmant uit, dat begrijpen jullie wel. Ik mocht weer terug gaan liggen in het ziekenhuisbed en werd door mama, papa, Lotte en de pedagogisch medewerker richting de OK gereden. Bij de klapdeuren bleven mijn ouders achter, want alleen de pedagogisch medewerker en Lotte mochten mee naar de OK. Papa en mama zwaaiden naar ons en  verdwenen uit het zicht. Nu ging het toch echt beginnen.
Nou, eigenlijk ging het toen nog niet echt beginnen. We moesten namelijk eerst nog even wachten in een zaaltje waar allemaal mensen liggen die ook geopereerd moeten worden. Lotte en de pedagogisch medewerker kregen allebei een blauw pak aan en een mutsje op. Ook ik kreeg een mutsje op waardoor ik er nog charmanter uitzag dan voorheen.
Ik werd vervolgens door een lange gang met een hele hoop deuren (waarachter de operatiekamers schuilden) gereden. Ik werd operatiekamer 17 binnengereden.
Hoewel ik mijn lenzen niet in had, kon ik toch nog een veel in me opnemen. Zo’n blinde vink ben ik nou ook weer niet. Lotte en ik keken vol bewondering naar alle schermen en apparatuur om ons heen. Wat zag alles er hightech uit! Terwijl Lotte, de pedagogisch medewerker en ik aan het kletsen waren, waren alle assistenten druk in de weer. Ik ben super nieuwsgierig en ik vroeg de assistenten dus de hemd van het lijf over alle apparatuur. Echter werd een vraag van mij onderbroken doordat ik langzaamaan wegviel door de narcose. Ik kan me daar niks meer van herinneren. Lotte vertelde me later dat ik vroeg ‘Waar is dit vo….’ en dat toen mijn ogen begonnen te draaien en ik sliep. Net op dat moment klonken de eerste klanken van ‘Smells like teen spirit’ van Nirvana, maar dat heb ik niet meer meegekregen. Dat moet vast een mooi moment zijn geweest. Lotte moest daarna weer weg. De operatie kon beginnen.

​Op dinsdag 4 juli krijg ik mijn kaakoperatie. Dat is aankomende dinsdag al! Ik weet nog goed dat 4 juli nog zo ver weg voor me leek. Echter is de tijd gevlogen! Ondertussen heb ik nog een hoop afspraken gehad in het ziekenhuis en bij de orthodontist. In het artikel van vandaag zal ik jullie meer vertellen over deze afspraken en uitleggen wat er nu eigenlijk allemaal gaat gebeuren. Veel leesplezier!
 
Wat gaat er gebeuren?
Misschien ben je al helemaal op de hoogte van wat er gaat gebeuren, maar misschien ook niet. Daarom zal ik even uitleggen wat er ongeveer gaat gebeuren.
 
Vanwege mijn hazenlip heb ik een onderbeet. Mijn ondertanden staan dus voor mijn boventanden. Dit hoort eigenlijk precies andersom te zijn. Om ervoor te zorgen dat mijn boventanden voor mijn ondertanden komen te staan, krijg ik een kaakoperatie. Bij sommige mensen wordt hierbij alleen de bovenkaak geopereerd, maar bij andere mensen  zowel de bovenkaak als de onderkaak. Ik heb een onderbeet van 9 millimeter en dat is best een flinke onderbeet. Daarom zal zowel mijn bovenkaak als mijn onderkaak geopereerd worden.
 
De kaakchirurg zal eerst mijn bovenkaak opereren. De bovenkaak zal geheel worden losgesneden en ongeveer 5/6 millimeter, afhankelijk van hoever mogelijk is, naar voren worden geplaatst. Vervolgens wordt de bovenkaak vastgezet. Daarna wordt bij de onderkaak aan beide zijkanten bot weggesneden zodat er voldoende ruimte is om de onderkaak naar achteren te schuiven.
De onderkaak wordt ook losgesneden, naar achteren geschoven en vastgezet. Door de onderkaak naar achteren te schuiven, wordt de onderbeet nog kleiner.
 
Ik krijg ook een plaatje tussen mijn kaken in mijn mond. Dat plaatje zorgt ervoor dat mijn kaken op de goede plek blijven staan. Ook zullen aan de haakjes die aan mijn blokjesbeugel (die ik ook in heb tijdens de operatie) vastzitten strakke elastieken worden gespannen. Ik heb ongeveer 7 haakjes verspreid in mijn mond zitten. De strakke elastieken zorgen ervoor dat alles goed kan herstellen. Hierdoor kunnen mijn kaken niet van elkaar af worden gehaald. Ik zal deze elastieken 1 tot 2 weken in mijn mond moeten hebben. Tot die tijd mag ik dus alleen vloeibaar eten. Veel mensen vallen bij de kaakoperatie daarom ook ongeveer 5 kilo af. Wanneer de elastieken verwijderd zijn, kan ik langzaamaan het eten opbouwen. Het zal echter nog wel even duren voordat ik weer normaal voedsel kan eten. Mijn hoofd zal door de kaakoperatie dik en blauw worden, maar dat gaat natuurlijk weer weg! De beugel zal ik na de kaakoperatie nog ongeveer een jaar moeten dragen. Wanneer de beugel eruit is, is het eindresultaat pas echt goed te zien! J Ik kijk erg uit naar het eindresultaat!
 
Ik zie niet op tegen de kaakoperatie. Natuurlijk is het spannend, maar die zenuwen voel ik nu nog niet echt gelukkig. Ik weet dat ik me tijdelijk meer moe en minder gezond zal voelen dan normaal, maar daar kies ik zelf voor. Ik heb zelf hiervoor gekozen en ik vind dat ik dus ook niet het recht heb om te klagen. Ik denk ook dat het eindresultaat veel zwaarder zal wegen dan het herstel. Ik weet waarvoor ik het doe. Eigenlijk kijk ik vooral uit naar de kaakoperatie, omdat het me verder brengt.

Anesthesist, MKA-chirurg assistent & mondhygiëniste
Op 26 mei had ik drie afspraken in het ziekenhuis ter voorbereiding op mijn operatie.
 
Allereerst moest ik naar de anesthesist. De anesthesist regelt onder andere de narcose, verdovingen etc. Eerst werd door een assistente mijn bloeddruk gemeten en ik werd gewogen. Zowel mijn bloeddruk als mijn gewicht waren in orde en daar was ik erg blij mee! Ik heb soms last van een lage bloeddruk en was bang dat mijn bloeddruk ook nu weer te laag zou zijn, maar dat was gelukkig niet het geval. Vervolgens ben ik naar de anesthesist zelf  gegaan. Ik werd ontvangen door een ontzettend vrolijke, aardige en enthousiaste man! Daar werd ik zelf ook extra vrolijk van! Hij vertelde me onder andere dat ik op de kinderafdeling kom te liggen en dat vind ik eigenlijk zo erg nog niet, maar juist fijn! Verder hebben we het gehad over de verdovingen en over het nuchter zijn. Nuchter zijn betekent dus dat je een aantal uren voor de operatie niks meer mag eten of drinken. Het hebben van een lege maag  voorkomt dat de inhoud van de maag tijdens de operatie in de luchtpijp en longen terechtkomt. Ik mag tot 00.00 uur op maandag nog alles eten en drinken. Daarna mag ik niks meer eten en drinken, maar ik mag nog wel tussen 7.15 uur en 7.30 uur een glas ranja drinken. Ik denk dat dit is vanwege de bloedsuikerspiegel, maar dat weet ik niet zeker.
 
Na bij de anesthesist te zijn geweest ben ik bij de assistent van de kaakchirurg geweest. Met een soort klein meetlatje werd mijn kaak meerdere keren opgemeten. Ook mijn onderbeet werd gemeten. Het blijkt dat ik 9 millimeter onderbeet heb. Naast deze metingen, moesten er ook afdrukken van mijn gebit worden gemaakt en moest ik een scan doen. Hierbij moest ik op een stoeltje gaan zitten dat omhoogging. Vervolgens werd mijn hoofd vastgezet en kreeg ik de afdruk in mijn mond. Ik moest mijn hoofd zo goed mogelijk stil houden voor de scans. Ze zijn gelukkig goed gelukt! Deze metingen zijn van belang voor de operatie. Aan de hand van deze metingen, heeft de kaakchirurg namelijk veel voorbereidend werk kunnen doen. Zo weet ze van te voren al goed wat er gaat gebeuren.
 
Na deze afspraak ben ik nog naar de mondhygiëniste in het ziekenhuis geweest. Mijn kaakoperatie wordt uitgevoerd terwijl mijn beugel nog in mijn mond zit. Aan deze beugel zitten ongeveer 7 haakjes. Een hoop elastieken zullen aan deze haakjes worden gespannen, zodat alles weer goed kan herstellen. Deze elastieken zijn zo strak, dat ik mijn kaken niet van elkaar af kan halen. Het is daarom erg moeilijk om goed de tanden te poetsen. Ook is mijn mond straks erg opgezwollen en gevoelig. Ook daarom zal het tandenpoetsen moeilijker gaan. Het is natuurlijk wel  belangrijk om de tanden o goed mogelijk schoon te houden. Bij de mondhygiëniste hebben we het hierover gehad. Ik zal in het begin mijn tanden vooral schoon moeten houden met een mondspoeling. Echter kan ik niet spoelen, want mijn mond is opgezwollen. Het ‘spoelen’ zal dus voornamelijk bestaan uit het draaien van mijn hoofd zodat de mondspoeling overal in mijn mond komt. Langzaamaan kan ik weer mijn tanden poetsen, maar dat moet dan nog wel met een babytandenborsteltje. Ik ben benieuwd hoe dit zal gaan. Ik ben best wel een ‘tandenfreak’. Ik vind het ontzettend belangrijk dat ik mijn tanden elke dag goed poets en dat zal na de kaakoperatie minder makkelijk gaan. We zullen zien hoe ik dit zal ervaren. Natuurlijk houd ik jullie op de hoogte!
 
Orthodontist, kaakchirurg & medisch fotograaf
Bij de orthodontist zijn er nog foto’s en afdrukken gemaakt. Deze zijn belangrijk voor het maken van het plaatje. Ook zijn de haakjes op mijn beugel vastgezet.
 
Op donderdag 29 juni had ik nog een afspraak in het ziekenhuis met de kaakchirurg. Het plaatje dat tussen mijn kaken komt, moest gepast worden. Gelukkig paste het! De kaakchirurg heeft met mij de laatste zaken doorgesproken. Ik zie haar natuurlijk aankomende dinsdag weer. Ook ben ik nog naar de medisch fotograaf in het ziekenhuis geweest. In het ziekenhuis zit een studio (ja ja, met alles erop en eraan!) waar foto’s worden gemaakt van mensen die bepaalde operaties krijgen. Ook ik moest dus op de foto. Er zijn foto’s gemaakt van de voorkant, schuin en van de zijkant. Ook moesten er foto’s worden gemaakt met klemmetjes in mijn mond en met een spiegeltje in mijn mond. Zo kon de binnenkant van mijn mond goed op de foto worden gezet. Dat was eigenlijk super leuk!
 
De tijd dringt
Op het moment dat ik dit schrijf is het zaterdagmorgen. Ik zit in mijn pyjama op mijn kamer en naast me ligt een dikke stapel boeken en tijdschriften. Over een aantal dagen lig ik in het ziekenhuis en daar ben ik stiekem al best veel mee bezig. Ik ben nog niet zenuwachtig of gespannen, maar ik ben vooral aan het denken aan praktische dingen zoals dingen die ik mee moet nemen, hoe ik dingen het beste kan regelen etc. Ik ben best wel chaotisch, maar aan de andere kant ook perfectionistisch, niet een heel handige combi dus, haha. De laatste voorbereidingen worden getroffen. Zo wordt er veel vloeibaar voedsel ingekocht en doe ik nu nog dingen die ik straks een aantal weken niet kan (leuke dingen doen, werken, dansen etc.). De tijd tikt, maar dat vind ik helemaal niet erg. De operatie is voor mij een stap vooruit en iets waar ik al lang naar uitkijk. Ik kijk ernaar uit, maar verheug me er ook niet al te veel op, want ik weet dat het herstel me misschien tegenvalt. In ieder geval ga ik er met een positief gevoel in. Laat die operatie maar komen!

Op vrijdag 3 maart had ik een afspraak in het Elisabeth Ziekenhuis Tilburg met de MKA - chirurg. We hebben veel besproken en ik heb ook al mijn vragen kunnen stellen. Daarom vertel ik jullie in dit artikel wat meer over hoe de kaakoperatie wordt uitgevoerd, hoe het herstel verloopt en wat er voorafgaand aan de kaakoperatie moet gebeuren. Veel leesplezier!

Elastieken, plastic plaatje & ijzeren plaatjes
In een eerder artikel legde ik uit wat er ongeveer gaat gebeuren bij de kaakoperatie. Toen wist ik echter nog niet of de kaakchirurg alleen mijn bovenkaak of ook mijn onderkaak zou opereren. Na naar mijn kaak gekeken te hebben vertelde de kaakchirurg me dat ze zowel mijn bovenkaak naar voren gaat schuiven als mijn onderkaak naar achteren, omdat ik een relatief grote onderbeet heb. Doordat de kaakchirurg dus niet alleen mijn bovenkaak gaat verschuiven, maar ook mijn onderkaak, zal de operatie langer duren.
De kaakchirurg zal in mijn onderkaak ook wat bot moeten wegsnijden voor het hebben van voldoende ruimte.

Wanneer ik deze operatie krijg, heb ik mijn blokjesbeugel nog. Aan de hand van strakke elastieken die om de blokjes van mijn beugel zitten, zullen mijn kaken op elkaar worden gezet. Door deze elastieken zal ik niet kunnen eten en moet ik dus vloeibaar eten. Na ongeveer 2 weken krijg ik lossere elastieken. Dan kan ik al wel weer geprakt en heel zacht voedsel eten, maar ik moet wel voorzichtig blijven. Na ongeveer 6 tot 8 weten kan ik hoogstwaarschijnlijk weer normaal eten.

In mijn mond krijg ik ook een doorzichtig plastic plaatje. Dit plaatje zal ervoor zorgen dat ik mijn kaken op de juiste plek op elkaar houd. Ik moet dit plaatje ongeveer 4 tot 6 weken in mijn mond hebben.

Verder zullen er ook ijzeren plaatjes in mijn mond komen. De kaakchirurg snijdt in mijn kaken en schuift ze zo naar voren en naar achteren. De kaken moeten natuurlijk wel weer vast aan mijn schedel worden gezet en daarbij zullen de ijzeren plaatjes helpen. Deze plaatjes zijn erg klein en daardoor zijn ze niet zichtbaar. Wanneer ik er geen last van heb, zullen deze plaatjes dan ook niet worden verwijderd.

Wat gaat er gebeuren?
Ik vind het lastig om te beschrijven wat de kaakchirurg gaat doen, omdat ik misschien dingen verkeerd heb begrepen of niet goed uitleg. Ik zal het toch in het kort proberen uit te leggen. Bij deze operatie zal er worden gesneden aan de binnenkant van mijn mond boven mijn voortanden en twee snijtanden, net onder mijn neus.Vervolgens zal de bovenkaak naar voren worden geschoven en worden vastgezet aan mijn schedel met de ijzeren plaatjes. Bij de onderkaak worden er aan de zijkanten stukken bot weggesneden voor het vergroten van de ruimte. Zo kan de onderkaak, nadat deze is losgesneden, worden verschoven naar achteren. Vervolgens wordt ook de onderkaak vastgezet met de ijzeren plaatjes. Door het naar voren schuiven van de bovenkaak en het naar achteren schuiven van de onderkaak, komen mijn kaken beter in verhouding en op elkaar te staan. Dat zal ervoor zorgen dat mijn gezicht er erg anders uit komt te zien.

Vraag & antwoord
Ik heb aan de kaakchirurg erg veel vragen gesteld over de operatie en over het herstel. Ik kan me goed voorstellen dat mensen die ook een kaakoperatie zullen krijgen dezelfde soort vragen hebben. Daarom deel ik met jullie mijn vragen en de antwoorden die de kaakchirurg op mijn vragen gaf. Let op: Dit zijn richtlijnen. De antwoorden van de kaakchirurg gelden dus niet voor alle soort kaakoperaties. Mensen met een hazenlip ondergaan een ander soort kaakoperatie dan mensen zonder hazenlip. De antwoorden van de kaakchirurg zijn bedoeld voor mensen met een hazenlip. Vaak is de herstelperiode voor mensen zonder hazenlip minder lang. Natuurlijk verloopt ook niet alles precies volgens deze richtlijnen. Het kan best zijn dat bepaalde dingen minder lang/langer/anders verlopen. Houd daar dus rekening mee.

-Wanneer mag je na de operatie weer zwemmen? Na twee weken
-Wanneer mag je na de operatie weer vliegen? Na twee weken
-Wanneer mag je na de operatie weer individuele sporten (bijvoorbeeld hardlopen) doen? Na vier weken
-Wanneer mag je na de operatie weer werken? Na vier weken
-Wanneer kan je weer normaal eten? Na de operatie moet je twee weken vloeibaar eten, vervolgens kan je het eten op gaan bouwen. Na ongeveer 6 tot 8 weken kan je weer normaal eten. Doordat je in het begin weinig eet, val je ongeveer 4/5 kilo af.
-Hoelang gaat de operatie ongeveer duren? De operatie duurt volgens de kaakchirurg ongeveer 1 uur en 15 minuten per kaak. Dat betekent in mijn geval dus 2 uur en 30 minuten in totaal.
-Wanneer zijn de zwellingen van de operatie weg? Wanneer alles helemaal weg is, verschilt per persoon, maar meestal is 75% van de zwelling weg na 1 week.
-Kan je na de kaakoperatie praten? Na de kaakoperatie kan je in principe gewoon praten, alleen staan je kaken op elkaar. Het gaat dus wat moeilijker, maar kan wel.
-Wanneer mag je na de operatie weer douchen? In principe al de volgende dag, maar doe het wel met iemand erbij of met eventueel een stoel. De kans om flauw te vallen in de douche door de hitte is namelijk groot.
-Hoe zit het met tandenpoetsen na de operatie? De volgende dag mag je al voorzichtig poetsen met een babytandenborstel. Dat kan dan natuurlijk alleen aan de buitenkant van je gebit vanwege de elastieken. Je tanden zullen dus ook niet zo schoon zijn als normaal. Om er toch voor te zorgen dat je tanden schoon worden, gebruik je een mondspoelmiddel. Na ongeveer 1 week mag je ook de binnenkant van je gebit poetsen.

Voorafgaand aan de kaakoperatie
Hoe nu verder? Mijn kaakoperatie staat nu ingepland op 4 juli, maar 6 tot 8 weken voor de operatie staat dit pas definitief vast. Voor de operatie moet er nog redelijk wat gebeuren. Zo zal ik een scan krijgen zodat de kaakchirurg kan vaststellen hoeveel millimeter de bovenkaak naar voren kan en de onderkaak naar achteren. Ook zullen er nog extra afdrukken van mijn gebit worden gemaakt bij de orthodontist. Tenslotte moet ik nog langsgaan bij de kaakchirurg zelf, de anesthesist en de mondhygiënist. Natuurlijk zal ik ook nog regelmatig naar de orthodontist gaan, want het rechtzetten van de tanden gaat gewoon door!  Aanstaande woensdag is mijn eerstvolgende afspraak bij de orthodontist. Ik loop dan  tevens een middagje mee om ervaring op te doen voor mijn vervolgstudie. Ik heb er veel zin in!

Nu
Vandaag is het 13 maart en over iets minder dan 4 maanden zal ik, als alles goed verloopt, worden geopereerd. Ik kijk er stiekem erg naar uit, alhoewel mijn verstand me ook waarschuwt dat het herstel niet leuk zal zijn. Dat weet ik en daar houd ik ook rekening mee. Ik denk wel alleen dat het resultaat veel belangrijker voor mij is dan de herstelperiode. Ik focus me op dat resultaat en op de toekomst. En wat doe ik tot die tijd? Nu geniet ik van een periode zonder herstel, werk ik bij De Efteling, ga ik naar school, blog ik en doe ik veel leuke dingen! Ik ben in het hier en nu en ben blij met mijn leven. Ik probeer mijn aandacht niet te richten op de ontevredenheid over mijn kaak, maar ik richt mijn aandacht op het (wat mij betreft) belangrijkste in het leven: gelukkig zijn!

Als je vragen hebt over de kaakoperatie kan je altijd contact met me opnemen via Facebook! Ook  vind ik het erg leuk om te spreken met mensen die de kaakoperatie al gehad hebben! Hoe meer info, hoe beter!

Bedankt voor het lezen en tot snel!


      Ik richt mijn aandacht op het belangrijkste in het leven: 
                                            gelukkig zijn!

Aan de titel hebben jullie het al kunnen zien: MIJN KAAKOPERATIE STAAT GEPLAND (weliswaar onder voorbehoud)!!!!! HIJ STAAT GEWOON GEPLAND, WAAAHHH! Ik ben echt super blij, zoals jullie al wel merkten denk ik, haha! In het artikel van vandaag vertel ik hier meer over! Veel leesplezier lieve lezers!

Shock
Op woensdag 1 februari had ik een afspraak bij 'Ortho Tilburg'. Deze dag was heel erg bijzonder voor me. Terwijl ik zat te wachten op mijn afspraak, zat ik Engels te leren in de wachtkamer. Mijn moeder was ondertussen in het winkelcentrum om de hoek boodschappen doen. Ik zat met mijn hoofd helemaal bij de Engelse woordjes toen er plotseling iemand binnenkwam: Anne! Anne is een goede vriendin van me en heeft ook een hazenlip. Ze heeft een halfjaar in Amerika gewoond en had tegen iedereen verteld dat ze pas op donderdag 2 februari terug zou komen naar Nederland, maar stiekem was ze  gewoon al terug! Het moment dat ik haar zag, was voor mij een grote shock! Het enige wat ik kon doen was zitten, kijken en mijn mond wagenwijd open laten hangen (wat er waarschijnlijk super idioot uit moet hebben gezien). Anne liep naar me toe samen met haar vriendin Sanne en gaf me een knuffel. Heel langzaam drong het besef tot me door dat Anne daar echt stond en ik niet gek in mijn hoofd begon te worden, want dat was hetgeen dat ik eerst dacht.
De receptioniste en assistentes genoten ook mee van het spektakel en vonden het allemaal ontzettend leuk! De receptioniste kon haar aandacht even niet echt meer bij haar werk houden, wat zelfs de persoon aan de andere kant van telefoonlijn door had, haha! Het was dus een zeer verrassend begin van mijn afspraak bij de orthodontist!

Lieve allemaal,

Het is vandaag 31 december 2016. 2017 is alweer bijna aangebroken en ik wil nog last minute een jaaroverzicht posten. Ik ben erg dankbaar voor elke dag die ik meemaak. Dankbaarheid is erg belangrijk. In de blog van vandaag deel ik de dingen waar ik het meest dankbaar voor ben van 2016. Veel leesplezier!
Panpodium
Begin dit jaar heb ik deelgenomen aan een wedstrijd op school: het Panpodium. Leerlingen mochten hun talenten laten zien bij deze voorstelling. Ik heb deze avond gedanst en ik vond het echt super gaaf. Ik voelde me erg op mijn gemak en het voelde echt geweldig! Ik ben eerste geworden van de categorie dans en dat vond ik heel leuk!
 
Griekenland uitwisseling
Dit jaar ben ik ook naar Griekenland geweest met school. We zijn eerst twee dagen in Athene geweest en daarna ben ik een paar dagen in huis geweest bij mijn Griekse uitwisselingsstudent. Het was een hele bijzondere ervaring!
 
Vakantie met mama en vakantie met papa
In de zomer van 2016 ben ik eerst met papa en Lotte naar Zeeland geweest. We hebben daar eigenlijk vooral op het strand gelegen, gelezen en gezwommen. Dat was echt heel erg relaxt! Vervolgens ben ik met mama en Lotte naar Oostenrijk geweest. We hebben veel gewandeld en andere actieve dingen gedaan en ook dat was echt ontzettend leuk! De twee vakanties waren dus erg afwisselend en daarom erg leuk!
 
Wijhebbeneenschisis.nl
Dit jaar ben ik samen met een aantal andere jongeren een website gestart: www.wijhebbeneenschisis.nl. De site loopt erg goed en daar ben ik erg trots op. Het is super leuk om samen zoiets op te kunnen bouwen.
 
Harry Potter kijken met Mare
Sinds een paar jaar kijk ik met heel erg veel liefde en plezier naar Harry Potter films. Mare, mijn beste vriendin, had altijd niks met Harry Potter. Gelukkig heb ik haar kunnen overtuigen de eerste film te kijken en daarna was ook zij fan. Samen met haar heb ik alle films gekeken en dat vond ik echt heel erg leuk! We hebben dit jaar samen weer veel leuke dingen meegemaakt en Harry Potter kijken was hier een deel van.
 
Met Anne naar Antwerpen
Ook ben ik deze zomer met Anne naar Antwerpen geweest . We hebben samen geluncht in de stad en zijn met de trein gereisd. Ook hebben we samen thuis sushi gemaakt en vooral heel erg veel gekletst. Momenteel zit Anne in Amerika. Begin februari komt ze terug en we zijn van plan elkaar daarna vaker te gaan zien. De band met Anne is dit jaar hechter geworden en daar ben ik erg dankbaar voor.
 
Nieuwe beugel
Dit jaar heb ik ook weer een nieuwe beugel gekregen. Dit is het begin van het proces van de kaakoperatie. Ik ben erg blij dat dit begin is gemaakt.
 
Doelen
Dit jaar heb ik zo veel doelen voor mezelf gesteld. Ik heb nu echte toekomstplannen. Zo weet ik nu door de open dagen wat ik wil gaan studeren, waar ik wil studeren, waar ik naartoe wil gaan reizen en wat ik verder nog allemaal wil gaan doen en misschien nog wel belangrijker: hoe ik dat kan gaan bereiken. Doelen zijn zo ontzettend belangrijk in het leven en ik ben heel blij dat ik die doelen nu heb.
 
Meer volwassen geworden
Dit jaar ben ik ook meer zelfbewust geworden. Ik heb mijn eigen grenzen leren kennen. Ik weet nu wat ik wel en niet kan en wat ik wel en niet wil. Ik ken al veel meer goede kanten van mezelf, maar weet nu ook beter wat mijn zwakke punten zijn. Ook heb ik geleerd om toe te geven dat ook ik me soms slecht voel en dat ik dat gewoon aan anderen mag laten weten. Ik heb nu geleerd zwakte te tonen. Door zwakte te tonen word ik sterker. Ik weet nu dus beter wie ik ben en wat mijn kwaliteiten zijn. Ik vind het nog steeds moeilijk om mezelf te accepteren, maar gelukkig gaat dat al stukke beter.
 
Ik weet wie ik ben en ik leef meer in het hier en nu. Ik geniet van het leven en ik ben dankbaar voor het leven.

​
Waar ben jij dankbaar voor? Wat waren jouw gelukkigste momenten in 2016? Ik vind het erg belangrijk om daar bij stil te staan. Ik ben benieuwd naar jouw gelukkigste momenten van 2016. Laat het me weten in de comments of op Facebook.
 
Heel erg bedankt voor het lezen en alvast een gelukkig nieuw jaar gewenst! Eet lekker veel oliebollen en geniet van het vuurwerk (en vooral de sterretjes)! Fijn nieuw jaar allemaal!

Operaties: sommige mensen hebben er al veel van gehad en andere helemaal geen. Ik heb ondertussen ongeveer 6 operaties aan mijn hazenlip gehad. Een aantal jaar geleden ervoer ik het krijgen van een operatie erg anders dan nu. Zo denk ik nu meer na over een aantal vragen. Wil ik wel weer voor de zoveelste keer ‘onder het mes’? Is het wel goed om me (door een operatie) te laten veranderen? Verandert mijn ontevredenheid over mijn uiterlijk in tevredenheid na een operatie of kan een operatie daar niks aan veranderen, maar moet ik dat zelf, in mijn hoofd doen? In het artikel van vandaag ga ik antwoord proberen te geven op deze vragen. Veel leesplezier!

Een lange reeks van operaties                                      
Ik ben geboren met een lip - , kaak – en verhemeltespleet, oftewel een complete enkelzijdige schisis aan de linkerkant. Toen ik voor de eerste keer werd geopereerd was ik iets ouder dan 3 maanden. Ik wist niet dat ik veranderde, maar mijn ouders natuurlijk wel. Bij deze operatie is mijn lipspleet gesloten. Dat zorgde ervoor dat ik een heel ander gezichtje kreeg. Mijn ouders konden dat eerst niet zien, want na de operatie zat er een grote pleister op mijn lippen. Ze hebben me later verteld dat het een heel gek moment was toen de pleister eraf ging. Bibi was Bibi niet meer. Natuurlijk was ik Bibi nog wel, maar op dat moment was het erg wennen. Mijn ouders waren 3 maanden aan een meisje met een spleet in haar lip gewend en toen was die spleet er niet meer. Het was wennen, maar o wat waren ze blij met het resultaat. Deze operatie was het begin van een lange reeks operaties.
 
Ik heb vervolgens nog operaties gehad toen ik 3 jaar, 7 jaar, 10 jaar, 12 jaar en 14 jaar oud was. Misschien heb ik tussendoor nog wel kleine operaties gehad, maar die ‘tellen’’ voor mij niet echt mee en ben ik daardoor al weer vergeten. Kleine ingrepen stellen niks voor ten opzichte van de grote operaties met het lange herstel. Daarom zijn ze voor mij onbelangrijk.

Spiegel
Hoe ouder ik werd, hoe bewuster ik operaties mee ging maken. Nu ben ik 16 en ik krijg volgend jaar mijn kaakoperatie. Bij deze operatie zal de stand  van mijn kaken veranderen waardoor mijn onderbeet kleiner wordt en mijn tanden beter zichtbaar worden. Ik kijk naar de operatie uit, maar ik heb best wel lang getwijfeld of ik wel weer geopereerd wil worden. Wanneer houdt het op? Wanneer ben ik dan eindelijk tevreden met mezelf? Ik heb erg lang nagedacht over het wel of niet laten operen, maar eigenlijk wist ik stiekem al wel dat ik dit graag wilde. Wanneer ik in de spiegel kijk, voel ik me gewoon niet blij. Al helemaal niet wanneer ik vanaf de zijkant naar mezelf in de spiegel kijk en ik de onderbeet duidelijk zie. Het is niet fijn om me zo rot te voelen. Ik wil tevreden zijn met mijn uiterlijk. Ik wil er positief over kunnen zijn. Ik ben aan de ene kant ook positief. Ik ben hartstikke blij met mijn groene ogen, mijn lange bruine haar en mijn sproeten en daar ben ik ook trots op. Wanneer ik hiernaar kijk in de spiegel voel ik me ook oprecht blij en gelukkig. Het feit blijft dat wanneer ik naar mijn neus en lippen kijk, ik me rot voel. Ik heb dat gevoel lang weggestopt, omdat ik me ervoor schaamde. Ik vond het stom dat ik me zo voelde en ik vond dat ik me aanstelde. Nu denk ik daar anders over. Ik voel me nu niet op mijn gemak en heb het gevoel dat ik niet het meisje ben dat ik wil zijn. Ik wil er heus niet perfect uitzien, maar gewoon meer mezelf kunnen zijn. Ik kan niet wachten om het resultaat van bijna 10 jaar lang beugelen te kunnen zien en te kunnen lachen zonder me te schamen voor mijn gebit en mijn hand voor mijn mond te moeten houden. Ik wil kunnen zijn wie ik wil zijn: een meisje dat een mooi gebit, een niet al te grote onderbeet en een positief zelfbeeld heeft.

Gelukkig zijn de technieken in Nederland erg goed zijn op het gebied van hazenlip. Er zijn hier zoveel mogelijkheden en zoveel goede doktoren. Daarom ben ik ook ontzettend dankbaar dat ik hier geboren ben. Ik wil maar al te graag gebruik maken van deze mogelijkheden.

Positief denkpatroon
De vraag is of ik mijn ontevredenheid over mijn uiterlijk oplos door me te laten opereren. Kan dat eigenlijk wel? Ik denk van wel. Ik denk dat tevredenheid met jezelf een combinatie is van meerdere factoren. Allereerst is je mindset erg belangrijk. Wanneer je denkpatroon negatief is, trek je automatisch alleen maar negatieve dingen aan. Het gevolg is dat je negatief over jezelf blijft denken en je geen positief zelfbeeld hebt. Jij moet dat veranderen en alleen jij kan dat. Je hebt de macht over je eigen gedachten. Denk positief en je zal ook positieve dingen aantrekken en dus ook een positiever zelfbeeld kijken. Dat zorgt ook voor meer geluk. Een tip is om vaker te kijken naar de dingen die je mooi aan jezelf vindt. Schrijf deze dingen op en kijk ernaar wanneer je negatief denkt. Wees je ook bewust van je negatieve denkpatroon, zodat je er wat aan kan veranderen en het geen gewoonte wordt/blijft. Positief denken is dus erg belangrijk en speelt een grote rol bij aan het hebben van een positief zelfbeeld.
 
De dingen die je niet mooi aan jezelf vindt zullen er ook altijd zijn. Die zullen er altijd blijven, hoeveel operaties je ook ondergaat. Ik vind het dan ook niet goed om alles maar aan mezelf te blijven verbeteren. Op een gegeven moment houdt het op en is er een grens, maar waar die grens precies is weet ik nu nog niet. Ik weet wel dat operaties zeker kunnen bijdragen aan een positief zelfbeeld. Positief denken beïnvloedt het zelfbeeld enorm en medische ingrepen kunnen het positieve denken stimuleren. Ik heb dit zelf ook ervaren toen mijn vorige beugel eruit ging. Mijn tanden waren al veel mooier dan voorheen en dat gaf me enorm veel kracht en zelfvertrouwen. Er goed en verzorgd uitzien zorgt er dus ook voor dat men zich zelfverzekerder en vrolijker voelt.
Ik hoop dat mijn zelfbeeld positiever zal worden. Met mijn innerlijk ben ik eigenlijk redelijk tevreden. Dat klinkt misschien verwaand, maar ik vind dat je dat best van jezelf mag zeggen. Natuurlijk zijn er dingen waar ik aan kan werken, maar ik heb ook veel goede eigenschappen en daar ben ik erg blij mee. Zoals jullie weten ben ik minder tevreden met mijn uiterlijk, maar ik probeer me te focussen op de goede dingen die ik heb, want dat trekt alleen nog maar meer positieve dingen aan!
Ik weet dat  de meningen over het uitvoeren van dit soort medische ingrepen erg verschillen. De ene persoon vindt het flauwekul en gek en de ander vindt het goed. Het is dan ook een ethische kwestie. Wat vindt jij hiervan? Laat het ons vooral weten!
​
Kies voor het positieve denken, kies voor geluk
Mijn positieve gedachtegang levert nu en ook in de toekomst een grote bijdrage aan het hebben van een positief zelfbeeld. Ik hoop dat de kaakoperatie mijn positieve zelfbeeld nog positiever kan maken. Ook hoop ik dat jullie een positief zelfbeeld hebben, want een positief zelfbeeld zorgt voor een positief leven! Operaties kunnen hier een rol in spelen, maar het belangrijkste is dat JIJ altijd nog je eigen gedachten bepaalt. JIJ  hebt de macht over je eigen gedachten en JIJ bepaalt of je wel of niet positief denkt. Kies voor het positieve denken , kies voor het geluk.
 
Bedankt voor het lezen!
 

Een blog over 10 jaar lang orthodontie, gevoelens tonen en mijn toekomstvisie
Op 1 september 2016 kreeg ik mijn zevende beugel. Deze beugel heb ik gekregen, omdat ik in 2017 de kaakoperatie zal krijgen. Na de kaakoperatie zal mijn onderkaak minder ver naar voren staan dan dat hij nu staat. Mijn gezicht zal hierdoor veel gaan veranderen. Voordat deze operatie kan worden uitgevoerd, moeten mijn tanden recht staan en daarom kan ik weer voor ongeveer 1,5 jaar (Ik heb deze beugel 1 jaar voor de kaakoperatie en een half jaar na de kaakoperatie.) een ‘beugelbekkie’ genoemd worden. In de blog van vandaag vertel ik jullie hoe het voor mij is om al bijna 10 jaar lang bij de orthodontist te komen, wat mijn visie op orthodontie is en hoe ik tegen de toekomst aankijk.
Vaak blog ik alleen maar over mijn positieve gedachten. Ik hoop zo anderen te kunnen helpen. Ik denk dat het ook belangrijk is om te laten zien dat ik ook minder positieve gedachten heb. Ik wil dus ook wat vertellen over het tonen van gevoelens. Veel leesplezier!
 
1 september 2016
Het plaatsen van de beugel was voor mij eigenlijk niets bijzonders. Doordat ik al veel beugels heb gehad, wist ik wat me te wachten stond. Ik was dan ook niet zenuwachtig. Na ongeveer drie kwartier was ik klaar. Het klinkt misschien gek, maar voor mij voelde die beugel in mijn mond eigenlijk wel ‘vertrouwd’ aan. Wanneer ik bij de orthodontist ben, voelt dat voor mij sowieso wel vertrouwd. Dat komt onder andere doordat veel medewerkers van de praktijk (de receptionistes, de assistentes, de orthodontist, enzovoorts.) mij ondertussen kennen. Ik vind het ook niet erg om naar de orthodontist te gaan. Het gefriemel in mijn mond ben ik wel gewend. Nadat de beugel was geplaatst,was het eten met een beugel wel weer wennen. Verder viel het allemaal reuze mee.
 
Resultaat
Een beugel krijgen vind ik intussen niet erg meer. Daar denken veel mensen zonder hazenlip (bij mij op school) anders over. Doordat zij (bijna) geen operaties/medische ingrepen hebben gehad, is voor die mensen een beugel krijgen een veel groter ‘ding’ dan voor mensen met een hazenlip. Wanneer je al vaak geopereerd bent en de pijn van na de operaties gewend bent, stelt de pijn die je hebt na het krijgen van een beugel niet veel meer voor. Ik vind het altijd grappig, maar stiekem ook best wel irritant, om te horen hoe mensen op school klagen over dat ze  ‘maar liefst’ 2,5 jaar een beugel hebben gehad. Ik heb al bijna 10 jaar in afwisselende periodes 7 beugels gehad en ik moet nog wel een tijdje wachten voordat het eindresultaat er is. Die mensen zijn echter na 2,5 jaar klaar en komen met een prachtig gebit terug naar school. Natuurlijk moet ik me niet met mensen zonder een hazenlip vergelijken, want bij hen is de situatie compleet anders. Toch doe ik het soms. Wanneer ik dat doe, probeer ik me te focussen op het resultaat dat er in de toekomst zal zijn. Een resultaat waar ik lang op heb moeten wachten, maar waar ik straks wel heel erg trots op zal zijn. ik denk dat ik extra dankbaar zal zijn, juist doordat ik een lang traject van operaties en beugels heb (gehad). Wanneer ik nu kijk naar hoe mijn gebit was toen ik begon met ‘beugelen’ en naar hoe mijn gebit nu is, zie ik hele grote verschillen. Ik ben heel erg dankbaar en blij met het resultaat tot nu toe en ik heb veel vertrouwen in de toekomst. Door mijn gedachten te focussen op mijn doel, een prachtig gebit en gezicht waar ik trots op ben, blijf ik positief.

​

​Mijn doel: tandheelkunde studeren
Ik vind het heel fijn dat orthodontisten bestaan. Mede doordat ik veel beugels heb gehad, ben ik erg geïnteresseerd in het gebit en in de wonderbaarlijke technieken die er tegenwoordig  zijn om het gebit mooier te maken. Ik wil in de toekomst zelf orthodontist worden. Dit komt vooral doordat ik weet, wat een trots, voldaan en zelfverzekerd gevoel je krijgt wanneer je beugel eruit mag en je vooruitgang (of zelfs al een prachtig eindresultaat) ziet. Toen mijn vorige beugel uit mijn mond ging, was mijn gebit bij lange na niet ‘perfect’, maar het was al zo veel mooier dan voorheen en daar was ik zo ontzettend blij mee! Ik lag te stralen in de orthodontiststoel. Ik hoop in de toekomst andere mensen ook zo’n gevoel te kunnen geven door ze te helpen. Ik hoop dat te gaan doen door orthodontist of tandarts te worden. 
 
Doordat ik een hazenlip heb, kom ik  al bijna 10 jaar bij de Orthodontiepraktijk Reinders in Tilburg. De vele behandelingen en beugels hebben me niet afgeschrikt van de orthodontist, maar ze hebben me juist geïnspireerd. Het lijkt me geweldig om mensen te kunnen helpen door het vak orthodontie. Daarom wil ik tandheelkunde gaan studeren aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Op de open  dag kreeg ik veel informatie over deze studie te horen en mocht ik een gaatje boren en vullen. De studie lijkt me echt  ontzettend leuk. Er komen maar weinig mensen door de selectie heen, maar ik heb er vertrouwen in dat het me moet lukken. Ik ben erg gemotiveerd, leergierig en ik heb een fijne motoriek. Ik heb een doel en dat doel ga ik behalen. Als ik maar hard blijf werken, lukt me dat.

​Ik voel me rot
Op 17 oktober 2016 had ik mijn eerste controleafspraak bij de orthodontist na het plaatsen van mijn zevende beugel. Er werden toen blokjes op mijn achterste kiezen geplaatst en nieuwe draden in gezet. Dat was op zich niet echt pijnlijk. Toch voelde ik me rot. Dit kwam mede doordat ik heel graag aan het begin van de zomer 2017 mijn kaakoperatie wil hebben. Zo hoef ik geen school te missen en kan ik met een volledig hersteld gezicht naar vwo 6. Dit plan had ik al lang geleden bedacht. Voordat mijn beugel geplaatst werd, heb ik dit overlegd met mijn kaakchirurg en orthodontist. Zij zeiden dat we dat wel zouden kunnen halen. Op 17 oktober vertelde mijn orthodontist me echter dat het niet zeker is of we dat gaan halen. De kaakoperatie kan namelijk pas worden uitgevoerd wanneer mijn tanden goed recht staan. Het hangt dus af van hoe snel de ontwikkeling van mijn gebit zal gaan. Dat begrijp ik volledig. Ik begrijp ook dat de orthodontist hard zijn best doet om het zo goed en snel mogelijk te laten gebeuren en er niks aan kan doen als we het niet redden. Toch vond ik het vervelend om te horen. We weten nu dus niet zeker of ik geopereerd zal kunnen worden aan het begin van de zomervakantie van 2017.
 
Ik wil liever niet in een andere vakantie worden geopereerd. Dit met de reden dat Anne van de Ven, een goede vriendin van me die ook een hazenlip heeft en de kaakoperatie al heeft gehad, mij heeft verteld dat het erg lang duurt voordat haar hele gezicht volledig was hersteld. Het klinkt misschien stom, maar ik wil gewoon niet met een opgezwollen, blauw/geel hoofd naar school. Soms word ik op de fiets uitgescholden vanwege mijn hazenlip of zeggen mensen op school vervelende dingen over mijn neus. Dat is simpelweg gewoon kut.  Om deze reden ga ik liever niet naar school wanneer ik nog een dik en blauw/geel hoofd heb van de operatie. Misschien kom ik nu over als iemand die zeikt of als iemand die zich te veel van de mening van anderen aantrekt, maar wanneer je wordt nageroepen, niet omdat je knap bent, maar omdat je ‘anders’ bent met ‘Bibi hazenlip’ of ‘Het lijkt net alsof een stukje van haar neus eraf gehakt is’ of wanneer je op een nasale manier wordt nagepraat en je mensen achter je rug om over je neus hoort fluisteren, doet dat wel wat met je. Ik bescherm mezelf liever voor dat soort opmerkingen en/of situaties.
 
Ik denk vaak erg positief over dingen na. Ik vind het heel belangrijk om positief in het leven te staan, mijn doelen na te streven en, het belangrijkste, altijd door te zetten. Ik denk dat wanneer ik deze dingen doe, ik veel meer kan bereiken in het leven. Toch vind ik het soms lastig om positief te denken. Zo ook toen ik in de orthodontiststoel lag en mijn nieuwe draad in mijn mond werd geplaatst. Ik zat er gewoon even doorheen. Ik had een relatief slecht punt gehaald op school, dacht dat ik een toets slecht gemaakt had, kreeg net te horen dat de operatie misschien niet in de zomer van 2017 kan worden uitgevoerd en ik dacht na over hoe oneerlijk dingen soms kunnen zijn. Waarom word ik uitgescholden op de fiets, gewoonweg omdat ik de pech heb dat ik een mutatie in mijn gen heb en wordt iemand die toevallig de ‘goede’ genen heeft nagefloten? Waarom kan ik niet gewoon altijd sterk zijn en me niks van die stomme opmerkingen aantrekken? Waarom denken mensen het recht te hebben mensen die ‘anders’ zijn uit te schelden, na te roepen en te pesten? Met welk doel doen ze dat? Wat heeft het voor nut anderen pijn te doen? Toen ik over al die dingen na lag te denken, brak ik gewoon. Ik vond het zelf erg stom, maar voordat ik het wist liepen de tranen uit mijn ogen. Ik probeerde het in te houden, maar dat lukte helaas niet. Ik vond het zelf heel erg gênant, maar ik kon er gelukkig al snel mee stoppen. In de auto vertelde ik aan mijn moeder waarom ik moest huilen. Ze begreep me gelukkig goed. Ik ben heel blij dat er mensen zijn zoals mijn ouders, mijn zussen en mijn vriendinnen die me begrijpen.
 
Je bent sterk, door zwak te zijn
Ik wil zeker niet overkomen als iemand die zeikt of iemand met wie je medelijden moet hebben. Ik wil ook niet als zwak worden beschouwd of als een zeurderig persoon. Misschien dat sommige mensen wel zo over me denken na het lezen van deze blog. Dat kan, maar eigenlijk maakt me dat echt niet uit. Ik denk namelijk dat het belangrijk is om soms te laten merken aan anderen dat je ook je minder goede gedachten en gevoelens hebt. Het is belangrijk om die te uiten. In mijn verleden deed ik dit eigenlijk bijna nooit. Ik vond dat zwak. Ik heb een muur voor mezelf gebouwd. Achter die muur zaten al mijn negatieve gevoelens verstopt en niemand wist dat ik die had, behalve ikzelf. Aan anderen liet ik alleen maar mijn positieve gevoelens zien, want ik wilde sterk zijn. Ik wilde de persoon zijn die andere opving wanneer ze het zwaar hadden en dacht die alleen persoon te kunnen zijn door mijn eigen emoties weg te stoppen. Ik heb echter geleerd dat niemand perfect is. Niemand kan altijd positief zijn. Ook heb ik geleerd dat het niet erg is om verdriet te tonen. Dat is niet zwak. Het is juist knap om open te zijn over je gevoelens. Het is o zo makkelijk om een masker op te zetten en te faken wat je voelt. Uit angst om niet sterk te worden gevonden doen we dat, maar juist door dat te doen zijn we niet sterk. Eerlijk zijn over wat je voelt en denkt, dat is pas sterk.
 
Ben sterk
Blijf sterk
en wees jezelf
 
Bedankt voor het lezen!
 

In 2017 krijg ik hoogstwaarschijnlijk mijn kaakoperatie. Het lijkt me leuk om jullie hiervan op de hoogte te houden en daarom heb ik besloten om een blogserie te starten over mijn weg naar de kaakoperatie toe, de kaakoperatie zelf en het resultaat. Ik ga in deze serie telkens (korte) blogs schrijven over wat ik meemaak, hoe ik dingen ervaar en ik laat jullie ook foto's zien. Zo weten jullie precies hoe ik de kaakoperatie beleef. Ik hoop dat jullie het leuk vinden! Vandaag vertel ik jullie waarom ik de kaakoperatie laat uitvoeren, wanneer ik deze operatie wil laten uitvoeren en waar ik de kaakoperatie laat uitvoeren. Veel leesplezier!

Waarom?

​In een eerdere blog heb ik jullie al een beetje verteld waarom ik de kaakoperatie wil.  Het komt er eigenlijk op neer dat ik ontevreden ben met mijn uiterlijk. Wanneer ik lach met mijn mond open lach, zie ik mijn boventanden bijna niet en dat vind ik ontzettend jammer. Een vriendin van mij heeft de kaakoperatie al gehad en bij haar zie je nu haar boventanden wel en dat vind ik heel mooi. Verder vind ik het niet fijn dat ik een 'centenbakkie' (onderbeet) heb. Ter verduidelijking zijn hieronder twee afbeeldingen te zien. Op de ene afbeelding kan je mijn gezicht van voren zien en bij de andere van de zijkant. Zo kan ik straks goed voor en na met elkaar vergelijken.

Meer weten over mijn redenen voor het uitvoeren van de kaakoperatie? Zie deze link: http://miss-elisabeth.weebly.com/blog/kaakoperatie.


Wanneer?

Voordat ik de kaakoperatie kan laten uitvoeren, moet ik eerst nog een beugel. Op 1 september zal ik deze beugel krijgen. Dat wordt volgens mij mijn zesde of zevende beugel bij Orthodontiepraktijk Reinders te Tilburg. Ik heb hier overigens heel goede ervaringen mee. Dit keer zal ik een blokjesbeugel voor zowel mijn boventanden als ondertanden krijgen. Door deze beugel zullen mijn tanden rechter worden gezeten. Ook zal de onderbeet door deze beugel extra worden versterkt. Dat is noodzakelijk voor de kaakoperatie.Na de kaakoperatie zal de onderbeet juist kleiner zijn geworden. Wanneer mijn tanden goed staan mag ik de kaakoperatie krijgen. Ik hoop dit eigenlijk net na mijn laatste proefwerkweek (en dus aan het begin van de zomervakantie) van het schooljaar van 2017 te kunnen doen. Dan mis ik niks van school en heb ik genoeg tijd om te herstellen. Ik heb bij meerdere mensen die de kaakoperatie hebben gehad gezien dat hun gezicht tijdelijk erg dik en blauw werd, wat natuurlijk ook logisch is, en ik ga zo liever niet naar school. Na de kaakoperatie moet ik waarschijnlijk nog ongeveer een halfjaar de beugel (die ik overigens tijdens de kaakopeartie ook in heb) en dan mag hij eruit!


Waar?
​
Zoals ik al schreef zal ik weer in behandeling gaan bij Orthodontiepraktijk Reinders te Tilburg voor mijn beugel. Ik zal geopereerd worden in het Elisabeth Ziekenhuis te Tilburg. Daar ben ik al sinds mijn geboorte in behandeling en ik ben er erg tevreden over. Mevrouw Stolk, de kaakchirurg (die overigens ook bij het schisisteam Tilburg zit), zal mij gaan opereren.

Dat was het dan: de allereerste blog van mijn blogserie over mijn kaakoperatie. Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen. Voor vragen, verbeteringen of het delen van eigen ervaringen kunnen jullie me altijd mailen of reageren via Facebook!

Bedankt voor het lezen en tot snel!
​
​