Blog Archives

Proefwerkweek

6/27/2015

Het is weer bijna zover ... proefwerkweek. Dat betekent veel leren, stress en vooral heel veel toetsen! Ik heb vanaf volgende week donderdag proefwerkweek tot en met de donderdag daarop. Vandaar dat ik het vandaag met jullie graag wil hebben over de proefwerkweek.

Ik heb sinds de 1e klas proefwerkweek. In de 1e klas had ik twee proefwerkweken per jaar, maar sinds de tweede heb ik er 3 per jaar. Mijn zus heeft echter niet sinds de 1e klas proefwerkweek, maar sinds de 3e klas pas, als ik het goed zeg. Dit komt doordat ze op een andere school zit, maar ze doet wel net als ik gymnasium.

Aanstaande proefwerkweek heb ik in totaal 14 toetsen en daar komt een hoop stress en vooral veel leerwerk bij kijken! Daarom geef ik jullie vandaag een aantal tips voor de proefwerkweek, dus hier komen ze;

1. Begin op tijd met leren! Ik weet het, dit heb je waarschijnlijk al honderdduizend keer gehoord van je ouders of docenten, maar het is voor mij echt heel belangrijk om op tijd te beginnen met leren. Anders kom ik namelijk in tijdnood en dat zorgt alleen voor nog meer stress, wat niet erg handig is natuurlijk...
2. Maak een goede planning. Ik ben zelf om eerlijk te zijn nooit een held geweest in plannen en nu ben ik dat helaas nog steeds niet. Daarom vraag ik vaak aan mijn zus om me een beetje te helpen met plannen. Als je een goede planning hebt heb je een beter overzicht van je leerwerk en dat vind ik meestal erg fijn.
3.Concentreer je echt op school. Tijdens de proefwerkweek ben je vaak veel eerder uit dan normaal. Het is dan natuurlijk heel verleidelijk om de hele dag dan leuke dingen te gaan doen, maar probeer voordat je dat gaat doen even goed te leren. Als je daarmee klaar bent kan je iets leuks gaan doen!
4. Heb geen zelfmedelijden. Natuurlijk is het helemaal niet leuk om veel toetsen te hebben, maar probeer geen zelfmedelijden te hebben (''oh wat heb ik het toch zwaar!''). Jij hebt misschien nu even een weekje dat je hard moet leren, maar er zijn kinderen op de wereld die elke dag keihard moeten werken, kinderen die ziek zijn en kinderen die arm zijn. Al die kinderen hebben het veel zwaarder dan dat jij het hebt, probeer daaraan
te denken en je zult zien dat het allemaal wel meevalt.
5. Verheug je op iets leuks! Zorg dat er elke dag iets is waar je je op kunt verheugen of waar je jezelf mee kunt belonen na het leren. Dit zorgt ervoor dat je meer motivatie krijgt om te leren, want na het leren staat je iets leuks te wachten! Het hoeft niks groots te zijn maar kan ook iets kleins zijn zoals bijvoorbeeld even je huisdier extra verwennen!
6.Neem iets mee naar school wat geluk brengt! Ik heb een aantal kleine voorwerpjes, zoals een klein schattig olifantje, een muntje en een gelukspoppetje, die geluk brengen. Nou ja, ik denk dat ze geluk brengen, maar of ze dat nou echt doen weet ik natuurlijk niet zeker. Maar als je gelooft dat iets geluk brengt gaat het vanzelf ook echt geluk brengen denk ik!
7. Neem af en toe een pauze! Je moet nooit te lang achter elkaar leren, dat is niet goed. Neem daarom af en toe een korte pauze en daarna kan je weer aan de slag!
8. Neem je vakken voor de volgende dag mee naar school. Als je eerder klaar bent met een proefwerk kan je al gaan leren voor de proefwerken voor de volgende dag, neem daarom dus de boeken mee van de vakken die je de volgende dag hebt. Zo hoef je weer wat minder thuis te doen!
9.Wees geordend. Sommige mensen vinden het geen probleem om in een puinhoop te leren, maar ik word vaak erg snel afgeleid en ik vind het daarom fijn om mijn kamer schoon te houden. Daarom zet ik vaak tijdens het leren alle dingen die mij af kunnen leiden van mijn bureau af, dan gaat het leren toch iets makkelijker en ben ik veel meer geconcentreerd! Wat bij mij ook helpt om mijn concentratie niet te verliezen is kauwgum kauwen en klassieke muziek luisteren tijdens het leren.
10. Ontspan! Blijf rustig, haal af en toe even diep adem en ga ervoor! Voor je het weet is de proefwerkweek alweer voorbij en heb jij allemaal prachtige cijfers op je rapport staan! Misschien helpt yoga of meditatie je wel om tot rust te komen? Of even sporten of wandelen? Of lezen? Een tip die ik kreeg van mijn lerares Latijn is om voor de proefwerkweek even uit te rekenen hoe hoog ik zou staan op mijn rapport als ik voor elk vak een 1 zou halen. Dit zei ze omdat ik nogal veel stress heb voor de proefwerkweek en zij zei dat als ik dit zou uitrekenen dat ik erachter zou komen dat zelfs als ik voor elk vak een 1 zou halen dat ik dan toch nog gewoon over zou gaan. Ze bedoelt natuurlijk niet te zeggen dat ik nu voor alles een 1 moet gaan halen, maar dat ik gewoon veel relaxter de proefwerkweek in zou gaan wanneer ik dit zou doen.Ik ga het straks gelijk proberen, jij ook?

Dit waren dan mijn tips voor de proefwerkweek! Heb jij ook weleens proefwerkweek gehad? En wat vind jij van de proefwerkweek? Ik vind het meestal niet zo leuk vanwege het vele leren, maar een voordeel van de proefwerkweek is wel dat ik altijd heel blij en opgelucht ben als de week weer voorbij is! Omdat ik veel moet leren voor de proefwerkweek zal ik waarschijnlijk deze week en volgende week even geen artikelen plaatsen op mijn blog, sorry daarvoor, maar school gaat voor :)! Hieronder staan nog een aantal extra tips van Hoe overleef ik?, hopelijk komen ze je goed van pas!

Voor iedereen die ook proefwerkweek heeft volgende week (of daarna): Heel veel succes! Het gaat jullie lukken, ik weet het zeker! Ik ga hard mijn best doen en laat jullie nog weten hoe het is gegaan! Bedankt voor het lezen en tot snel!

1 Comment

Interview met Rozemarijn, Ashley-Deborah en Justine!

6/23/2015

2 Comments

Ik ben nu 15 jaar en ik zal nog een aantal operaties aan mijn schisis krijgen, maar er zijn natuurlijk ook veel mensen die al een paar jaar ouder zijn dan dik en al die operaties al hebben gehad. Vandaag wil ik jullie daarom aan drie hele leuke en sterke meiden voorstellen; Rozemarijn, Ashley-Deborah en Justine. Ze hebben alle drie een schisis en krijgen (bijna) geen operaties meer. Ik wilde er graag achter komen of zij tevreden zijn met hun uiterlijk. Ook wilde ik bijvoorbeeld weten welke operatie ze het zwaarst vonden. Ben jij daar ook nieuwsgierig naar? Lees dan vooral verder, want ze hebben je een hoop te vertellen!

-Zou je jezelf even willen voorstellen?
Rozemarijn:Hey! Ik ben Rozemarijn, 22 jaar oud en heb een enkelzijdige lipschisis en een kleine kaakschisis. Ik hou erg van zingen, dansen en hardlopen.

Ashley-Deborah:Mijn naam is Ashley-Deborah van Wijnen, en ik ben bijna 20 jaar oud. Ik heb een dubbele doorlopende schisis ( Dus lip, kaak gehemelte) en mijn hobby’s zijn met vrienden chillen en concerten afgaan.

Justine:Ik ben Justine en ik ben 16 jaar. Ik ben geboren met een enkelvoudige lip-, kaak- en gehemeltespleet met alles erop en eraan. Ik speel tennis en hou ervan om in de zomer te gaan joggen. Verder ben ik ook veel bezig met mijn hondje.

-Ben jij nou nog in behandeling voor je schisis in het ziekenhuis of niet meer?
Rozemarijn:Ik ben nu niet meer in behandeling. Ik heb nog wel de keuze gehad om de ene kant van mijn lip iets te laten verdunnen, omdat de ene kant wat dikker is dan de andere, maar zelf vind ik dit niet nodig.

Ashley-Deborah:Ja, nog wel. Er staat nog 1 grote operatie gepland.

Justine:Ja, vanwege mijn lipcorrectie. Ik moet nu nog enkele controles doen en ieder jaar naar het schisisteam (dit jaar moest het niet, maar normaal ieder jaar).

- Hoeveel operaties heb jij gehad?
Rozemarijn:4 operaties: 2 lipoperaties, één kaakoperatie en één operatie aan mijn neus.

Ashley-Deborah:Veel te veel. Ik heb sowieso meer dan 150 operaties gehad.

Justine: Ik heb in totaal 5 operaties gehad.

-Wat was jouw zwaarste operatie?
Rozemarijn:Ik kan eerlijk gezegd niet meer alles nog goed herinneren omdat ik bij 2 operaties nog erg jong was. Wel heb ik nog 2 operaties gehad toen ik wat ouder was; een kaak operatie toen ik 12 was en een neus operatie toen ik ongeveer 16 was. De kaak operatie was wat vervelender omdat ik toen wat bloed verloor uit mijn mond en dit per ongeluk inslikte. Daardoor moest ik op een gegeven moment bloed spugen en dat was niet heel fijn.

Ashley-Deborah:Op mijn elfde kreeg ik een operatie die alles goed zou laten sluiten, die was vrij heftig , mede doordat ik twee keer een hartstilstand heb gehad tijdens die operatie.

Justine:Ik denk de gehemeltesluiting, maar aangezien ik me daar niks meer van herinner ga ik toch voor de botent. Ik kon dan niet meer lopen doordat ze een stukje bot uit mijn heup hadden gehaald en in mijn tandenboog hadden geplaatst. Het was vrij confronterend dat ik telkens mijn moeder nodig had om vanuit mijn stoel naar het toilet te kunnen gaan. Mentaal gezien was mijn lipcorrectie het zwaarst, omdat ik wakker werd met een enorme lip en het eerste wat erin je opkomt is:” Fuck, dit komt niet meer goed.” Uiteindelijk moet je gewoon (veel) geduld hebben en langzaamaan ontzwelt het. Zelfs nu nog zegt mama geregeld: “Het is weer veel verbeterd in vergelijking met vorige week!” en mijn operatie is al bijna 2 maanden geleden.

-Heb/had je een goede band met de doktoren?
Rozemarijn:Ik kwam elk halfjaar voor controle dus ik kende de doktoren niet heel goed. Ook omdat ik wat jonger was maakte ik zelf nog niet écht contact zoals ik dat nu zou doen, maar ik vond de doktoren altijd wel heel lief en aardig.

Ashley-Deborah:Ik had een goede band met mijn doktoren, zij hebben mij van jongs af aan geopereerd, helaas zijn deze met pensioen.

Justine:Dit vind ik een lastige. Ik heb al veel dokters gezien en gesproken. Ik ben dan ook een realist en ik weet ook dat ik maar één van de zo vele ben. Ze zijn altijd wel lief en bekijken ieder geval apart, maar ik voel me nooit echt bijzonder. Ik zie het meer als: ik heb hulp nodig en jij kan me die bieden en klaar.

-Hoe vind/vond jij het om naar het ziekenhuis te gaan?
Rozemarijn:Ik vond het altijd erg leuk en gezellig eigenlijk. Ik hoefde niet naar school die dag dus dat vond ik al leuk en dan ging ik samen met mijn moeder met de trein naar Rotterdam waar mijn ziekenhuis is. Dat vond ik helemaal geweldig toen ik klein was. Als we dan in het ziekenhuis waren vond ik de aandacht van de doktoren erg leuk en daarna ging ik dan met mijn moeder vaak nog even in de stad of in de Euromast wat drinken. Ik zou eigenlijk nog wel eens zo'n dagje willen... haha!

Ashley-Deborah: Dat lag er meestal aan wat er precies ging gebeuren, sommige dingen zijn minder fijn dan andere dingen. Vaak vond ik het wel vervelend aangezien ik naar Rotterdam moet.

Justine:Mijn orthodontie vond ook plaats in het UZ dus ik heb 2 jaar lang iedere maand naar het ziekenhuis gemoeten. Op zich vond ik dat totaal niet erg. Voor gesprekken met dokters ben ik meestal wat zenuwachtig. Geen idee waarom eigenlijk. Operaties laat ik gewoon op me afkomen. Het moet gebeuren of ik heb er zelf voor gekozen punt uit. Natuurlijk ben je wat gestrest, maar ik heb wel vertrouwen in de chirurgen en de anesthesist. Of ik echt graag naar het ziekenhuis ga? Nee, niemand denk ik, maar ik zie er niet echt tegenop.

-Wat vind jij van jouw uiterlijk? Vind je dat de operaties goed zijn gelukt?
Rozemarijn:Ik ben er heel blij mee dat ik allerlei operaties heb kunnen krijgen en ik vind dat het allemaal goed is gelukt. Veel mensen zeggen dat je het bijna niet bij mij ziet. Dat wil wel zeggen dat de doktoren alles mooi hebben kunnen sluiten. Wel heb ik nog wel eens wat last van mijn neusoperatie en ik vind ook dat ik niet goed genoeg ben voorgelicht door de KNO-arts toen. Ik wist niet wat de risico's waren en ik heb nu nog vaak een geïrriteerd gevoel in mijn neus. Wel ben ik blij dat mijn neus zo mooi is recht gezet, want vroeger stond mijn neus een stukje schever.

Ashley-Deborah:Helaas is de laatste operatie niet gegaan zoals ik wou, maar daar komt gelukkig een verandering in.

Justine: Dat is een lastige en ook een gevoelige. Ik heb dagen waarbij ik denk: “Ik zie er leuk uit!” en dan andere dagen dat ik denk: “Kan het nog erger?” Als je weet hoe ik geboren ben kun je wel zeggen dat ik er best oké uitzie. Of ik ooit helemaal tevreden ga zijn, weet ik niet. Het heeft ook veel met de leeftijd te maken. Nu twijfelen we nog veel aan onszelf. Moest ik ooit iets kunnen veranderen aan mijn uiterlijk, is dat zeker mijn schisis, maar dat is niet realistisch. Je moet het ergens een plaatsje kunnen geven. Diep vanbinnen ben ik heel onzeker, maar dat ga ik nooit tonen. Mijn operaties zijn allemaal gelukt, alleen mijn lipcorrectie is nog afwachten. Mijn littekentje staat nu nog relatief rood en nog een klein beetje gezwollen, maar iedere dag verbetert het een ietsepietsie, alleen zal ikzelf dat nooit zien.

-Als je zou moeten kiezen, wat vind je dan het mooist aan jezelf; je gebit, je lippen of je neus? En waarom?
Rozemarijn:Als ik moet kiezen: mijn lippen. Ze zijn niet perfect en als ik lach zie je dat de ene kant iets dikker is als de ander, maar dat hoort bij mij en ik vind het niet storend.

Ashley-Deborah:Mijn Gebit, omdat mijn tanden er gewoon netjes uitzien.

Justine:Mijn tanden denk ik. Als je ziet hoe het eerst was en hoe het is nu is, is het echt een hele verbetering! Mijn tanden waren echt verschrikkelijk. Orthodontie is echt super voor schisispatiëntjes. Met mijn lip ben ik ook wel tevreden dankzij mijn lipcorrectie. Mijn neus is voor mij momenteel mijn grootste ergernis. Hij is vrij asymmetrisch en groot.

-Vind jij van jezelf dat jouw schisis goed zichtbaar is?
Rozemarijn:Zelf zie ik mijn schisis wel gewoon goed, maar dan moet ik wel de focus erop leggen als ik in de spiegel kijk, want ik ben het gewoon gewend. Mijn schisis valt niet zo op omdat mijn lip mooi gesloten is, mijn litteken klein is en mijn neus niet meer opvallend scheef staat. Van andere mensen hoor ik vaak ''he heb jij een hazenlip?'' of ''ja ik zag het pas veel later dat jij dat hebt!''

Ashley-Deborah:Ja, omdat ik er nog best veel opmerkingen over krijg, en ja ik zie het zelf nog gewoon heel goed.

Justine:Nu wel door mijn recente operatie. Mijn littekentje is nu veel zichtbaarder dan vroeger, maar ja mijn vorige littekentje was 16 jaar oud, mijn nieuwe is pas 2 maanden oud! Dat heeft tijd nodig natuurlijk. Ik denk wel dat wij veel kritischer zijn voor ons uiterlijk. Ik zie mijn schisis heel goed, maar anderen zeggen dat het niet opvalt. Ik vind het wel mooi gedaan. Ik kan niet klagen.

-Wat vond jij ervan dat je langer moest ‘beugelen’ dan je leeftijdsgenootjes?
Rozemarijn:Ik vond het niet zo erg. Ik was al snel gewend aan mijn beugel en vond het gelukkig niet lelijk staan. ik zou het wel erg vinden als ik nu nog zou moeten starten, want nu heeft niemand van mijn leeftijd meer een beugel en toen wel. Ik mistte vroeger een tand en dit is door de slotjes allemaal weer mooi bij elkaar geschoven zodat je niet ziet dat ik een tand mis. Ik ben blij dat deze oplossing er was.

Ashley-Deborah:Nou ja, ik gaf er niks om, ik heb daardoor uiteindelijk mooiere tanden dan hun!

Justine:Geen probleem. Iedereen droeg blokjes en velen moesten nog veel ergere beugels dan ik (buitenbeugels of zo’n blok, geen idee hoe dat noemt. Ik noemde het ‘een ei in je mond’, want het ziet er echt zo uit. Niet beledigend bedoeld!), dat moest ik allemaal niet. Beugels vond ik niet zo erg, want het resultaat weegt niet op tegen alle aften in je mond ;).

-Ken jij (behalve mij) andere mensen met een schisis?
Rozemarijn:Ja! Mijn vader heeft een schisis! Wij maakten er vroeger altijd grapjes over. ''wij hebben allebei hetzelfde he papa'' of ''kijk nou eens, allebei even lelijk'' We vinden het niet lelijk hoor, gewoon een beetje zelfspot en gezellig kletsen.

Ashley-Deborah: Nee eigenlijk niet.

Justine:Nee

-Sommige volwassen zeggen: ,, Ik had een schisis, maar nu niet meer want ik ben geopereerd en de behandelingen zijn voorbij’’ Ben jij het hiermee eens?
Rozemarijn:Daar ben ik het niet mee eens. Je bent er mee geboren en het blijft toch altijd een klein deel van je.  Al snap ik wel wat mensen bedoelen, de echte klachten zijn dan over en misschien zijn sommige mensen er dan ook niet meer dagelijks meer mee bezig. Ik vind het een lastige vraag, maar ik blijf altijd een schisis houden en dat vind ik helemaal niet erg!

Ashley-Deborah:Nou ja hé, je zal het bij de een altijd blijven zien en bij de ander niet. Ik denk dat de mensen waarbij je het niet meer zult zien eerder zoiets zullen zeggen dan mensen waarbij de schisis nog wel duidelijk is te zien.

Justine:Nee, een schisis is iets voor je leven ongeacht hoeveel operaties je ondergaan hebt. Een schisis kunnen ze nooit helemaal wegwerken. Ik ben geboren met een schisis en ja ze hebben dat proberen te verdoezelen, maar ik heb het nog steeds. Ik ben ermee op de wereld gekomen en ik zal er ook mee sterven.

-Wat vind jij van de zelfspot van Jan Jaap van der Wal? Vind jij het goed dat hij grapjes over zijn hazenlip maakt?
Rozemarijn:Haha de opmerkingen die ik heb gezien/gehoord vond ik erg grappig. Al kijk in toevallig niet echt naar shows van Jan Jaap dus ik ken niet al zijn opmerkingen. Hij zei een keer dat mensen met een schisis bepaalde dingen gewoon niet kunnen en dat is heel vervelend. Zoals: afwassen, afdrogen, de kamer opruimen. Ja en daar ben ik het natuurlijk helemaal mee eens. Dat blijft een lastig ding...

Ashley-Deborah:Ik zou het zelf niet zo doen, maar hij moet het zelf weten.

Justine:Ja! Ikzelf ga het niet zo snel doen, maar ik bewonder het heel erg in hem! Hij maakt er grapjes over en de mensen generen zich ook niet om ermee te lachen. Als ik zoiets zou zeggen als hem, dan zouden ze me eerst observeren om te kijken of het wel degelijk als grapje bedoeld was alvorens ze ermee gaan lachen.

-Denk jij dat er verschil zit in behandeling tussen kinderen met een schisis van nu en van jouw tijd?
Rozemarijn: Mijn eerste operatie is al 22 jaar geleden geweest. In de zorg wordt nog steeds gewerkt aan verbeteringen, ik heb me er niet heel erg in verdiept, maar ik denk dat er wel (kleine) verschillen zullen zijn tussen 22 jaar geleden en nu. In 2012 zijn er wel berichten geweest over injecties met kunstbot waardoor de schisis vanzelf dicht zou groeien. Helaas kan ik, naast de berichten van 2012, hier niet veel over vinden.

Ashley-Deborah:Ik zou het echt niet weten!

Justine:Sowieso worden de ouders nu op de schisis voorbereid. Op mijn echo’s konden ze nog niet voorspellen dat ik een schisis zou hebben. Dat zorgde voor het schokeffect bij mijn geboorte. Mijn ouders waren er totaal niet op voorbereid. Dus mentaal zijn de ouders een hele stap voor als ze het gezien hebben op de echo. De precieze behandeling is volgens mij niet gewijzigd.

-Wat voor werking heeft je schisis op jou? Een positieve of negatieve werking? Heeft het je tot een ander persoon gemaakt?
Rozemarijn:Als ik moet kiezen dan koos ik voor een positieve werking. Ik vind het echt iets eigens en ik vind het heel leuk om mensen te treffen die ook een schisis hebben. Je voelt je dan een soort verbonden. Een tijd geleden liep ik met koningsdag door een hele drukke straat in Den Bosch en een jongen van mijn leeftijd liep mij voorbij. Ik keek op en daarbij dacht ik ´´hee!´´. Toen ik na 1 seconde weer terug keek zag ik dat hij mij aankeek en mij een knipoog gaf. Ik lachte naar hem. -hij had ook een schisis- Dat was gewoon een klein ‘’onderonsje’’.

Ashley-Deborah:Ja, ben een sterk persoon geworden, laat me niet zomaar neerhalen, maar ik heb van mezelf al een sterk karakter!

Justine:Ik ben een heel sterke persoon geworden. Mijn pijngrens ligt enorm hoog (zo heb ik eens een week met een gebroken pols gelopen voordat ik dan toch besliste om eens naar de dokter te gaan. De dokters verklaarden me gek.) Het heeft me enigszins wel onzekerder gemaakt, maar aan de andere kant juist zelfzekerder. Ik weet niet goed hoe ik dat moet uitleggen. Onzekerder omdat ik nooit echt helemaal tevreden ben over mijn uiterlijk en aan de andere kant zelfzekerder omdat ik alles kan relativeren. Ik heb tenslotte al veel meegemaakt, maar dat heeft me niet gebroken.

-Wat is jouw ultieme tip voor kinderen die door hun schisis ontevreden zijn met zichzelf? Rozemarijn:Wees er trots op! Hoeveel mensen hebben nou een schisis? Jij hebt er een en je blijft een prachtig persoon! Je bent prachtig en uniek. Kijk naar het positieve: je hebt een dagje vrij als je naar het ziekenhuis gaat en alle aandacht is voor JOU! Geniet van elk ijsje dat je mag eten na de operatie en de cadeautjes die je misschien wel krijgt. Dat heeft ook niet iedereen.
En dan nog een tip. Als iemand je pest is het de schuld van de pester en niet die van jou. Jij kan er niks aan doen dat je een schisis hebt, de pester kan er wel wat aan doen dat hij pest en hij jou niet accepteert zoals je bent. Dus het is zijn probleem, niet de jouwe. Dus houd dat ook in je hoofd: hij is degene die zwak is, niet jij. Jij bent mooi zoals je bent.

Ashley-Deborah:Negeer het pesten, het klinkt moeilijk.. maar het werkt echt. Jouw leven draait om jou en als zij daar moeite mee hebben, nou ja, dan is hun eigen leven eigenlijk niet zo interessant toch?

Justine:Kijk om je heen. Noem me 1 iemand die er perfect uitziet. Waarschijnlijk heb je nu iemand genomen die jij heel knap vindt en dat waarschijnlijk jouw streefdoel is om er zo uit te zien. Hij/zij ziet er misschien beeldschoon uit, maar hij/zij zal ook wel mentaal problemen of dingen hebben waardoor hij/zij ongelukkig is. Of misschien heeft hij/zij ergens op haar lichaam een litteken of een moedervlek die jij niet kan zien waar hij/zij heel ontevreden over is. Uiteindelijk heeft iedereen wel iets waarvan hij/zij niet tevreden is. En geef toe, wat zou de wereld saai zijn als we allemaal eruit zouden zien als Barbie en Ken. Zie je schisis niet als een minpunt van jezelf, maar als een troef. Heb je wat dikkere lippen door je schisis? Gebruik dat! Je echte vrienden zullen je accepteren zoals je bent, met of zonder een littekentje. Soms moeten we ook eens stilstaan hoe goed we het anders hebben. Het is ‘maar’ eens schisis. Er zijn anderen die er veel erger aan toe zijn. We mogen onze beide handjes kussen dat we het voor de rest heel goed hebben!

Met deze drie prachtige boodschappen wil ik graag dit interview afsluiten. Rozemarijn, Ashley-Deborah en Justine, hartelijk bedankt voor jullie medewerking en voor jullie mooie antwoorden! Ik vind jullie drie hele stoere meiden! Jullie zijn totaal verschillend van elkaar met andere denkbeelden en dat vind ik heel erg mooi om te lezen!

Vind jij Rozemarijn, Ashley-Deborah en Justine ook zo stoer? En denk jij hetzelfde over je schisis als (een van) hen of juist niet? Laat het me weten bij de comments! Bedankt voor het lezen en tot snel!

Ashley-Deborah Rozemarijn Justine

2 Comments

Helden

6/20/2015

0 Comments

Ik hou ontzettend veel van muziek en op dit moment is er een liedje dat ik de hele tijd luister en niet meer uit mijn hoofd krijg, herken je dat? Ik heb dat namelijk echt heel erg vaak! Vandaag vertel ik jullie meer over het liedje dat op dit moment mijn favoriet is en wie mijn helden zijn!

Het liedje waar ik het met jullie over wil hebben is Heroes van Mans Zelmerlow uit Zweden. Dit liedje hoorde ik voor het eerst toen ik naar het Songfestival 2015 keek. Meestal vind ik Songfestival liedjes niet zo geweldig, ze zijn op zich wel leuk hoor, maar het is nou niet dat ik ze dagelijks ga luisteren, maar dit liedje vond ik meteen echt heel erg leuk! Dit liedje won overigens ook het Songfestival 2015. Het liedje gaat over helden, logisch aangezien de titel natuurlijk, en ik vind de tekst prachtig. Mans vertelt in dit liedje een verhaal en vertelt ons dat we allemaal helden zijn. Ik weet niet waarom, maar wanneer ik dit liedje luister geeft het me kracht en ik word er heel vrolijk van. Ik denk dat ik het liedje daarom zo leuk vind! Maar wie zijn nou eigenlijk mijn helden? Dat zal ik nu even aan jullie vertellen:

1. Lotte en Syfra, mijn twee zussen. Ze begrijpen me helemaal en zijn er altijd voor me en zijn twee echte voorbeelden voor me! Syfra gaat nu in Londen wonen vanwege haar studie en ik vind het heel erg knap dat ze zo hard studeert! Lotte zingt heel erg mooi en dat vind ik heel erg knap!
2. Mijn ouders. Ze hebben altijd voor me gezorgd en zijn altijd ontzettend lief voor me en daarom zijn het mijn twee helden!
3.Jan Jaap van der Wal. Hij maakt grapjes over zijn schisis en dat vind ik heel erg goed en grappig! Hij heeft veel zelfspot en natuurlijk onwijs veel humor en ik denk dat dat heel belangrijk is in het leven! Hij gaat luchtig met moeilijke dingen om en dat vind ik heel erg knap!
4. WildaBeast! (een hip hop crew) De mensen die in deze crew zitten dansen echt heel erg goed en dat waardeer ik heel erg! Ik volg hun op Youtube en kijk hun filmpjes vaak . Zij zijn mijn voorbeelden vanwege hun grote talent; dansen. Ik hoop ooit net zo goed te kunnen dansen als hen!
5.Mika. Mika maakt hele mooie liedjes waarin hij een boodschap aan de luisteraar mee wil geven. Hij zingt liedjes waar ik heel erg vrolijk van word en hij straalt altijd vrolijkheid uit en dat vind ik heel erg goed aan hem!

En wat zijn jouw helden? Laat het me weten in de comments! Bedankt voor het lezen, geniet van het liedje en tot snel!

0 Comments

Verstaan

6/16/2015

0 Comments

Er wordt naar mijn naam gevraagd
Soms voel ik me dan een beetje opgejaagd
Ik span al mijn spieren samen en pers mijn naam naar buiten
Hij fladdert eerst even rond in de lucht tussen de vogeltjes die vrolijk fluiten
Dan belandt mijn naam in de oren van de luisterende persoon
Maar echt verstaan doet hij niet en dat is niet erg ongewoon
Want door mijn hazenlip is het soms lastig om mij goed te verstaan
Ik heb al erg veel logopedie gehad, maar alsnog is het met de onverstaanbaarheid nog niet gedaan
Maar dat vind ik niet erg, want wat maakt het nou uit dat ik soms dingen moet herhalen?
Dat heeft iedereen toch weleens? Ik ga daar heus niet van zitten balen!
Mijn hazenlip zorgt er misschien voor dat ik niet altijd even goed ben te verstaan,
maar het zorgt ook voor iets leuks, want het maakt mij uniek en anders had dit blog niet bestaan!

0 Comments

Interview met Justine: het verschil tussen Nederland en België wat betreft schisis!

6/13/2015

4 Comments

Overal in deze wereld wonen mensen met een schisis. Zo wonen er natuurlijk ook mensen met een schisis in België. Ik heb toevallig een tijdje terug een Vlaams meisje met een schisis leren kennen, ze heet Justine. We praten vaak samen via Facebook over schisis en over allerlei andere dingen. Ik zat laatst eens te denken en ik vroeg me af of er verschillen tussen Nederlanders en Belgen zitten wat betreft schisis. Zo wilde ik er bijvoorbeeld achter komen of de behandeling van een schisis anders is in België en of dat Belgen anders tegen een schisis aankijken dan Nederlanders. Vandaar dat ik Justine heb geïnterviewd over dit onderwerp. Op de meeste vragen zal ik ook antwoord geven zodat alles goed te vergelijken is! Wil jij ontdekken wat het verschil is tussen Nederland en België wat betreft schisis en wil jij mij en Justine leren kennen? Lees dan vooral verder!

Het interview
-Zou je je even kunnen voorstellen?
Justine: Ik ben Justine en ik ben 16 jaar. Ik ben geboren met een enkelvoudige lip-, kaak- en gehemeltespleet met alles erop en eraan. Ik speel tennis en hou ervan om in de zomer te gaan joggen. Verder ben ik ook veel bezig met mijn hondje.
Elisabeth: Ik ben Elisabeth en ik ben 15 jaar. Ik heb net als Justine een enkelvoudige lip-,kaak- en gehemeltespleet met alles erop en eraan. Ik heb deze spleten aan de linkerkant. Mijn hobby’s zijn dansen, zingen, lezen, koken en spelen met mijn hamster Otje. Ik dans in een hip hop selectieteam en ik vind dit heel erg leuk om te doen!

Justine Elisabeth
-Wat voor soort operaties heb jij allemaal gehad?
Justine:Dat is een hele boterham! Toen ik 4 maanden oud was had ik mijn eerste lipsluiting. Ik moest toen ongeveer 4 dagen in het ziekenhuis blijven. Toen ik 16 maanden oud was, was mijn gehemelte aan de beurt voor een gehemeltesluiting (zowel mijn zachte als harde gehemelte). Bij deze operatie heb ik ongeveer 4 dagen in het ziekenhuis gelegen. Ik heb ook ongeveer 3 keer buisjes in mijn oren laten steken op de dagkliniek. Op 10-jarige leeftijd heb ik een botent laten uitvoeren, waarbij ze een stukje bot uit mijn heup hebben gehaald en in mijn kaakboog hebben geplaatst zodat daar een tand zou kunnen uitgroeien. Ik heb toen 2 dagen in het ziekenhuis gelegen. Mijn laatste operatie is ongeveer 2 maanden geleden, die operatie kreeg ik dus toen ik 16 jaar was. Dat was een lipcorrectie. Ze hebben met een lipoffiling vet rond mijn knieën weggehaald (minimaal hoor, mijn benen zijn nu niet magerder geworden of zo) en ingespoten in mijn lip. De bovenlip van schisispatiënten staat vaak meer naar achteren dan de onderlip, wat niet natuurlijk overkomt. Dat hebben ze gecorrigeerd door het vet in te spuiten. Nu staat mijn bovenlip voor mijn onderlip. Ze hebben ook mijn cupidoboog mooier gemaakt. Ze hebben mijn littekentje opnieuw opengemaakt (eerst was het zigzag gesloten en nu een recht lijntje naar beneden) en dan uiteraard weer gesloten. Dat was op de dagkliniek.

Elisabeth:Ik was ook ongeveer 4 maanden oud toen ik mijn eerste operatie kreeg. Hierbij hebben ze mijn lip gesloten, mijn zachte gehemelte gesloten en mijn oren doorgeprikt. Ik moest 5 dagen in het ziekenhuis blijven. Bij mijn tweede operatie is mijn harde gehemelte gesloten en kreeg ik een kleine lipcorrectie. Toen ik 7 jaar oud was kreeg ik ook een botent. Ik moet toen ook net als Justine twee dagen in het ziekenhuis blijven. Ik heb ook nog ergens tussendoor een kleine operatie aan mijn oren gehad. Veel mensen met een schisis hebben namelijk door bepaalde redenen last van hun oren. Zo horen ze vaak minder en hebben ze vaak last van oorontstekingen. Toen ik 11 jaar oud was ben ik geopereerd aan mijn lip, neus en litteken. Toen hebben ze mijn litteken opnieuw opengemaakt en gecorrigeerd, mijn neusvleugel rechter gezet en mijn liplijn mooier gemaakt. Toen ik 14 jaar was ben ik weer aan mijn oren geopereerd. Ze hebben toen over het gaatje in mijn trommelvlies een vliesje gelegd dat aan mijn trommelvlies moest groeien zodat het gaatje zou sluiten en waardoor ik beter zou kunnen horen. Gelukkig is deze operatie goed gelukt!

-Bestaat er in België ook een schisisteam?
Justine:Ja zeker! Ik ben in behandeling in het UZ in Gent en ik ben daar heel tevreden over! Daar hebben ze ook een schisisteam. Ik moet ieder jaar op controle naar het schisisteam in Gent, dan komen alle dokters bij je en bekijken je evolutie. Dit jaar was het eerste jaar dat ik het eens mocht overslaan.

(Elisabeth: In Nederland zijn er ook vele schisisteams net als in België.)

-Wie zitten er allemaal in het schisisteam?
Justine: In het begin kwamen alle dokters als ik naar het schisisteam moest, maar naarmate je ouder wordt komen niet alle dokters nog naar je, wat ook niet echt meer nodig is. Dit is mijn schisisteam: http://www.uzgent.be/nl/zorgaanbod/gezondheidsdossier/Schisis/Paginas/Team.aspx. Nu komen enkel nog de plastische chirurg, de fotograaf en de orthodontist. Ik heb nooit logopedie moeten volgen, waar ik heel dankbaar voor ben. Nu moest ik uitzonderlijk (1 keer voor en 1 keer na mijn laatste operatie) naar de logopedie om de effectiviteit en de kracht van mijn lippen te meten voor en na de operatie, maar dat is allemaal in orde.

Elisabeth:Bij mij zitten volgens mij dezelfde soort doktoren in het schisisteam, dat verschilt denk ik niet heel erg. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet precies meer weet wie er allemaal in mijn schisisteam zitten, omdat het al een aantal jaar terug is dat ik voor het laatst bij het schisisteam kwam (daar kwam ik laatst toevallig achter, ik dacht namelijk dat het helemaal niet zo lang geleden was!). In het schisisteam zitten onder andere de logopedist, de orthodontist, de plastische chirurg, de keel-, neus- en oorarts en nog veel meer doktoren en verpleegkundigen!

Schisisteam van het UZ Gent Deel van het schisisteam van het Elisabeth ziekenhuis Tilburg

-Kennen veel mensen in België/Nederland het begrip schisis? En kennen veel mensen het begrip hazenlip?
Justine: Ikzelf ken niemand persoonlijk met een schisis. Het zou me dan ook verbazen moest ik op straat rondwandelen en aan een willekeurig iemand vragen wat een schisis is, dat die daarop zou kunnen antwoorden. Ik heb niet het gevoel dat iedereen een schisis kent, maar dat kan ook persoonlijk zijn. Ik denk wel dat een hazenlip wat herkenbaarder is, maar nog steeds te onbekend naar mijn gevoel.

Elisabeth: Ik ken wel redelijk wat mensen met een schisis. Zij en hun ouders, vrienden en kennissen kennen het begrip schisis natuurlijk wel, maar de meeste mensen in Nederland hebben volgens mij geen idee wat een schisis is. Wel kennen veel mensen het woord hazenlip, maar ik heb eigenlijk het gevoel dat ze niet precies weten wat een hazenlip is en wat er allemaal bij een hazenlip komt kijken.

-Denk jij dat er een verschil zit tussen hoe mensen in Nederland en in België tegen een schisis aankijken?
Justine:Volgens mij is het veel bekender in Nederland. Daar zit wel een verschil, maar de reacties zullen volgens mij niet afhangen uit welk land je komt. Iedereen gaat daar anders mee om, ongeacht of je nu een Belg of een Nederlander bent. Sommigen zullen staren en anderen zullen je vermijden. Daar lig ik niet echt wakker van.

Elisabeth: Ik ben het helemaal met Justine eens! De reacties verschillen gewoon per persoon en die reacties zullen niet afhangen van je afkomst. Dat schisis bekender is in Nederland zou best weleens kunnen kloppen. Veel mensen weten hier wel als ze iemand zien met een ‘’rare’’ lip of platte neus dat hij/zij een hazenlip heeft, maar vaak weten ze niet dat diegene een hele hoop operaties en beugels heeft gehad. Maar ik geloof zeker dat meer Nederlanders dan Belgen weten wat een schisis is. Dit komt denk ik vooral door de bekende cabaretier Jan Jaap van der Wal. Hij heeft namelijk ook een hazenlip en daardoor zien een hele hoop mensen in Nederland op tv iemand met een hazenlip waardoor het steeds bekender wordt (misschien wordt het wel een hype, haha!)!

- Denk jij dat de medische hulp beter is in Nederland of in België? Of maakt het geen verschil?
Justine: Er zijn tussen de schisisteams enorm veel verschillen. De ene vindt die methode beter, terwijl de andere die methode afraadt. Dat is allemaal heel verwarrend voor de ouders die een schisisteam moeten kiezen voor hun pasgeboren baby. Iedereen zal zijn/haar methode verdedigen en zeggen dat die de beste is. Ik heb daar te weinig verstand van om te oordelen welke de beste is, maar ik denk niet dat er tussen de landen specifiek een verschil is, maar eerder tussen de teams zelf.

Elisabeth: Dat denk ik ook. Ik denk dat de verschillen tussen de schisisteams sowieso al erg groot zijn en dat het daarbij niet heel erg veel uitmaakt uit welk land dat schisisteam komt.

-Op welke leeftijd begon jij met ‘’beugelen’’? Justine: Ik heb nooit van die babyplaatjes gehad. Toen ik 8 jaar was kreeg ik mijn eerste beugel, een expansiebeugel ter voorbereiding van mijn botent.

Elisabeth: Ook ik heb nooit die babyplaatjes gehad. Toen ik 7 jaar was kreeg ik mijn eerste beugel, dit was volgens mij ook een soort expansiebeugel (ik had een soort gehemelteplaatje met allemaal ijzeren draadjes en in het midden een soort slotje dat mama elke dag moest aandraaien).

-Hoeveel beugels heb jij ongeveer gehad?
Justine: 2 expansiebeugels ter voorbereiding van mijn botent en mijn blokjesbeugel. Mijn blokjesbeugel heb ik ruim 2 jaar gedragen (Sinds ik 12,5 jaar was totdat 14,5 jaar was). Nu moet ik nog een nachtbeugel dragen zodat mijn tanden zeker niet meer verschuiven, maar daar heb ik totaal geen last van. Ik zal die nog moeten dragen tot mijn 18de , maar ik zal wel stilletjes mogen afbouwen. Nu moet ik hem nog iedere nacht in, maar naarmate ik ouder word zal ik eens een nacht mogen overslaan.

Elisabeth: Ik heb eerst 3 expansiebeugels gehad. Twee daarvan zaten niet vastgeplakt en kon ik losklikken en die andere zat vastgelijmd. Daarna heb ik toen ik in groep 5 zat (ik moet een jaar of 8/9 zijn geweest) een blokjesbeugel gehad. Toen ik 12 jaar was kreeg ik weer een blokjesbeugel en deze heb ik volgens mij ongeveer 1,5 jaar gehad, maar dat durf ik niet met zekerheid te zeggen. Doordat ik door een fout tijdens een operatie een bult bij mijn bovenlip had en doordat deze niet kon slinken door de beugel is de beugel eruit gehaald. Ik kreeg toen een nachtbeugel (weer een expansiebeugel) om mijn tanden mooi recht te houden. Binnenkort krijg ik waarschijnlijk weer een nieuwe beugel, maar dat vind ik eigenlijk wel weer leuk want dan worden mijn tanden weer rechter! In het totaal heb ik dus tot nu toe 6 beugels gehad.

Krijg je in België/Nederland als je geopereerd moet worden zo’n rare ziekenhuispyjama en onderbroek aan? En moet je van te voren een vies drankje (ter voornarcose) drinken?
Justine:Dat zit nog fris in mijn geheugen, want dat is nog niet zo lang geleden. Ik moest een groen schortje aan en een kapje over mijn haar. Heel modieus zag ik er niet uit. Mijn eigen onderbroek mocht ik wel aanhouden. Ik moest geen vies drankje drinken, maar misschien is dat voor de kleine kindjes om ze te kalmeren, maar nu werd ik behandeld als een volwassene. Ik herinner me wel nog dat ik bij mijn vorige operaties mijn teddybeer mocht meenemen naar het OK.

Elisabeth: Ik moest bij mijn laatste operatie een enorm grote ziekenhuispyjama aan, dat was een soort grote soepjurk die aan de achterkant open was. Ik moest ook een ziekenhuisonderbroek aan en dat vond ik iets minder leuk. Ik moest ook zo’n smerig drankje drinken en ik mocht als ik wilde mijn knuffel meenemen, maar ik weet eigenlijk niet meer of ik dat toen gedaan heb. Bij mijn laatste operatie lag ik nog steeds op de kinderafdeling.

-Vanaf welke leeftijd krijg je in België in plaats van een kapje een spuitje als je word geopereerd?
Justine:Ik heb al altijd een kapje gekregen. Ook bij mijn laatste operatie. Dat is een heel verhaal. Voor ik naar het OK werd gereden, kwam mijn plastische chirurg en de anesthesist nog even goeiedag zeggen. Toen vroeg de anesthesist hoe ik het liefst in slaap werd gebracht. Met een spuitje ging het veel sneller dan met een kapje en een kapje stinkt ook. Dus koos ik het spuitje. De meeste volwassenen worden met een spuitje in slaap gebracht. Toen ik op het OK lag konden ze mijn ader heel moeilijk vinden(waarschijnlijk was ik wat zenuwachtig en verstopten mijn aders zich). Ze hebben 2 keer ernaast gestoken, waardoor ik nog zenuwachtiger werd. Dus besloten ze me maar met een kapje te verdoven. Het zijn wel heel vriendelijke mensen. Ik vroeg of ik met zo’n kapje tot 10 moest tellen en de anesthesist antwoordde toen ludiek dat het niet zoals in ‘Greys Anatomy’ is en dat ik het wel zou voelen wanneer ik slaperig werd. Dat duurde ongeveer een 20 tal seconden. Ook de verpleegsters zijn heel lief en stellen je gerust.

Elisabeth: Ik heb ook jarenlang kapje gekregen maar bij mijn vorige operatie en bij de operatie daarvoor kreeg ik een spuitje. Ondanks dat ik al het spuitje had gehad kreeg ik bij beide operaties toch nog even het kapje op. Ik denk dat ze dat misschien deden zodat ik sneller in slaap viel of zo, maar de precieze reden weet ik niet.

-Is er in het ziekenhuis waar jij word behandeld ook een speelkamer?
Justine:Het kinderziekenhuis in het UZ Gent is nu helemaal vernieuwd. Er zijn daar vast en zeker speelkamers voor de kindjes. Mijn laatste operatie was op de dagkliniek bij de plastische chirurgie. Ik lag bij de volwassenen. De operaties ervoor waren nog in het oude ziekenhuis, waar een ‘spelletjesjuffrouw’ langskomt in de kamers van de kindjes met gezelschapsspelletjes.

Elisabeth: In het ziekenhuis waar ik word behandeld, het Elisabeth ziekenhuis in Tilburg, is er een speelkamer. Dat was altijd mijn favoriete plek! Ik was daar vaak te vinden na operaties. Vaak was ik aan het tekenen of aan het bouwen met blokjes. Soms mocht ik ook speelgoed meenemen naar mijn slaapkamer en ik mocht altijd een dvd meenemen die ik dan kon kijken op mijn kamertje in het ziekenhuis! Ook is er een tienerkamer, maar daar kom ik eigenlijk nooit. Ook bij mij was er altijd een spelletjesjuffrouw. Zij was altijd heel aardig! Bij een van mijn laatste operaties ging zij ook mee naar de OK. Ik kletste toen nog even gezellig met haar. Met kleine kindjes doet ze voor de operaties altijd spelletjes zodat ze zijn afgeleid en rustig blijven voor de operatie.

-Slaap je in België/Nederland als kind alleen op een kamer?
Justine: Als ik een nacht in het ziekenhuis moest liggen, had ik altijd een tweepersoonskamer met mijn mama. Bij mijn laatste operatie was het een gemeenschappelijke kamer, maar dat was op de dagkliniek.

Elisabeth: Ik had altijd een eenpersoonskamer in het ziekenhuis. Bij mij op de kamer sliep mama altijd op een opklapbedje van het ziekenhuis. Pas als je volwassen bent kom je op een echte zaal te liggen met allerlei andere mensen.

-Wanneer krijg jij je laatste operatie?
Justine:Dat ligt volledig in mijn handen. Mijn laatste lipcorrectie was ook puur uit vrije wil. Mijn botent was mijn laatste operatie die ik moest krijgen. Ik kan er nog voor kiezen om een neuscorrectie te laten uitvoeren en dan kan ik waarschijnlijk nog van alles laten corrigeren. Uiteindelijk kun je blijven corrigeren, maar je moet daar voor jezelf de grens leggen tot waar je wilt gaan. Ik weet nog niet of ik een neuscorrectie zal laten uitvoeren.

Elisabeth: Net als bij Justine hangt dit helemaal van mij af. Ik kan als ik wil nog een kaakoperatie laten uitvoeren en ik kan eventueel nog een neuscorrectie laten doen. Verder weet ik niet of ik nog meer operaties kan laten doen, maar om eerlijk te zijn hoef ik dit denk ik ook niet. Net als Justine zegt; je kan wel blijven corrigeren, maar op een gegeven moment houdt het op en dan moet je jezelf gewoon proberen te accepteren zoals je bent. Jezelf maar blijven veranderen is naar mijn mening niet goed, maar dat is puur mijn eigen mening. Ik wil misschien nog wel een kaakoperatie en misschien ook nog een neuscorrectie, maar ik denk daar eerst nog even goed over na.

-Kan je misschien iets meer vertellen over je laatste operatie Justine?
Justine: Ik heb het al in een andere vraag kort uitgelegd. Het komt er eigenlijk op neer dat ze mijn profiel mooier hebben gemaakt door een beetje te ‘foefelen’. Ze hebben mijn lip wat opgespoten zodat die mooi op mijn onderlip komt en niet naar achter staat, zoals gewoonlijk bij schisispatiënten. Een kaakcorrectie gaat letterlijk je kaak naar voren zetten, wat bij mij niet gebeurd is.

Sarah(goede vriendin van Justine) en Justine (deze foto is genomen voor de laatste operatie van Justine)

-Mag je in België/Nederland al snel naar huis na een operatie?
Justine:Meestal wel, valt te zien van operatie tot operatie.

Elisabeth: Dat verschilt inderdaad per operatie. Ik heb wel gehoord van kinderen met een schisis die nu 10/11 jaar zijn dat zij bij hun allereerste operatie al veel sneller naar huis mochten dan ik. Ik denk dus dat mensen tegenwoordig nog sneller naar huis mogen dan vroeger. Zodra de doktoren en verpleegsters in het ziekenhuis niet veel meer voor je kunnen doen mag je naar huis.

-Hoe gaan de doktoren met jou als patiënt om? Spraken ze toen je een kind was in duidelijke begrijpbare taal tegen je? Of gebruikten ze altijd heel lastige termen en hadden ze het eigenlijk meer tegen je ouders dan tegen jou?
Justine:Ze richten zich zowel tot de ouders als tot het kind. Toen ik kleiner was vooral tot de ouders, maar naarmate je ouder wordt proberen ze je er zoveel mogelijk bij te betrekken. Natuurlijk kun je aan een baby’tje niet uitleggen dat het zal geopereerd worden, maar eenmaal dat het al een beetje begrijpt wat er precies aan de hand is, leggen ze het op een zo goed mogelijke manier uit. Ik vind dat wel belangrijk. Ook al is het een must (zoals bijvoorbeeld bij die botent, dat was noodzakelijk), toch is het nog altijd je eigen lichaam waar ze iets aan zullen veranderen.

Elisabeth: Het verschilt bij mij een beetje per dokter. De een is altijd heel duidelijk tegen me geweest terwijl de ander onbewust dingen vertelde waar ik eigenlijk niks van snapte (en ik durfde er niet naar te vragen, stom achteraf gezien). Nu ik ouder ben begrijp ik wel bijna altijd wat de dokters zeggen en anders vraag ik het ze gewoon. De doktoren zijn altijd ontzettend aardig tegen me geweest (en dat zijn ze nog steeds) en ze hebben het beste met me voor. Ze proberen me altijd te helpen en zijn ontzettend kundig en daar ben ik ze heel dankbaar voor!

-Hebben Belgen/Nederlanders zelfspot? Dus vinden Belgen/Nederlanders het grappig als iemand een grapje maakt over zijn schisis of niet?
Justine:Dat verschilt per persoon. De ene gaat daar grapjes over maken, terwijl de andere daar geslotener over is. Volgens mij zijn Nederlanders daar wel nog opener in dan Belgen, maar ik kan het fout hebben.

Elisabeth: Het kan inderdaad wel kloppen dat Nederlanders vaak wat opener zijn dan Belgen. Ik denk dat het verschil tussen sommige Nederlanders en Belgen wat betreft dit soort grapjes is dat Nederlanders meer recht voor z’n raap zijn en vaak dingen eerlijk zeggen, ook al kan het hard of spottend overkomen. Belgen zijn denk ik soms wat beschaafder, maar ik weet niet of dit klopt en ik denk dat ook dit verschilt per persoon.

- Heb jij logopedie gehad?
Justine:Toevallig! Ik had net vandaag een afspraak bij de logopedie. Heel raar, want ik heb het nooit eerder gehad. Ik was een uitzondering, want heel veel kinderen met een schisis hebben last met spreken, maar daar heb ik geen last van. Ze moesten mij eens voor mijn lipcorrectie en erna zien om te kijken of mijn lipcorrectie effect heeft op mijn spraak en de kracht van de lippen. Er is niks verslechterd, integendeel! Mijn lipkracht aan de linkerkant (waar mijn schisis zit) is toegenomen! Dus neen ik heb nooit logopedie gehad. Dit waren enkel wat testjes. Ik ben heel dankbaar dat ik nooit logopedie heb gehad.

Elisabeth: Ja, ik heb ongeveer 6 jaar op logopedie gezeten. Ik deed daar een hele hoop oefeningen met een heel aardige mevrouw. Veel kinderen met een schisis hebben logopedie, maar het verschilt per kind hoeveel logopedie hij/zij nodig heeft. De een praat duidelijker dan de ander!

-Ben jij weleens gepest vanwege je schisis?
Justine:Ik ben nooit gepest geweest omwille van mijn schisis. Zowel op de lagere als de middelbare school werd ik geaccepteerd zoals ik was. Het belangrijkste is dat je er open over bent en als ze dan eens nare opmerkingen maken (dat gebeurde vroeger wel eens, nu minder) moet je het ofwel negeren ofwel van je afbijten zodat ze meteen weten met wie ze te maken hebben. Jij bent mooi zoals jij bent en dat mag je nooit vergeten!

Elisabeth: Ik ben op de basisschool ook nog nooit gepest, ook doordat ik er net als Justine erg open over was. Op de middelbare school heb ik afgelopen jaar wel wat gedoe gehad met jongens die het grappig vonden om mij na te praten (door mijn schisis praat ik wat nasaal), maar dat is gelukkig opgelost. Als negeren bij pesten niet helpt zou ik een leraar inschakelen.

-Waar denk je dat er eerder gepest of flauw zal worden gedaan over schisis? In Nederland of België? Of maakt het geen verschil?
Justine: Je hebt altijd mensen die zo laag bij de grond zijn dat ze ervan genieten andere mensen te kwetsen. Ik zou echt niet weten of Nederlanders meer pesten dan Belgen.

Elisabeth: Klopt helemaal :)!

-Ken jij een Vlaams/Nederlands woord dat te maken heeft met schisis dat anders is dan de Nederlandse/Vlaamse term?
Justine:Geen idee, misschien gumlip? ;) (iemand zei ooit gumlip tegen Elisabeth en daar hebben we over gechat) Neen eerlijk had ik daar nog nooit van gehoord :)

Elisabeth: Haha, dat is een goeie! Ik kende het woord botent nog niet, maar ik weet niet of dat nou een typisch Vlaams woord is of dat het gewoon een Nederlandse term is die ik niet kende. Ook kende ik het woord expansiebeugel nog niet, maar dat is volgens mij gewoon een Nederlands woord. Verder heb ik eigenlijk ook geen idee!

Conclusie
Dit was dan het interview! Maar zijn er nou eigenlijk echt grote verschillen tussen Nederland en België wat betreft schisis? Ik en Justine denken eigenlijk van niet. Er zitten wel enige verschillen wat betreft de behandeling van schisis, zo had ik bijvoorbeeld nog nooit gehoord van de lipcorrectie die Justine heeft gehad en zo zijn er nog enkele andere verschillen in behandeling. Die verschillen komen denken wij niet perse doordat ik een Nederlands schisisteam heb en Justine een Vlaams schisisteam, maar juist doordat er tussen alle schisisteams (dus ook tussen alle schisisteams in Nederland en alle schisisteams in België) gewoon sowieso al grote verschillen zitten. Elk schisisteam heeft zo zijn eigen methode en iedere methode heeft zo zijn voor – en nadeel.

De naamsbekendheid van schisis is wel groter in Nederland dan in België doordat veel Nederlanders Jan Jaap van der Wal kennen. Maar buiten dat zitten er volgens ons niet echt grote verschillen tussen Nederland en België wat betreft schisis.

Denk jij hier net zo over of juist niet? En ken jij nog meer verschillen ? Laat het me dan vooral weten! Ik wil Justine heel erg bedanken voor haar prachtige antwoorden en voor het meewerken aan dit interview en ik wil jou hartelijk bedanken voor het lezen! Tot snel!

4 Comments

Schisis

6/9/2015

1 Comment

,,Je doet dus je spreekbeurt over crisis?'' zei een vriend een paar jaar geleden tegen mij
,,Nee over schisis!'' antwoordde ik lachend en ik porde in zijn zij
Ik zag in zijn ogen dat hij niet wist wat dat was
Maar wat is een schisis eigenlijk? Een afwijking of beperking of tussen je lip en neus een soort van kras?
Ik vind dat een schisis geen van dat allen is
Maar misschien heb ik het ook wel mis
Een schisis is iets wat je uniek maakt en waardoor jij jezelf bent
Ik zonder platte neus? Dat zijn anderen niet gewend
Mijn schisis hoort bij mij
Vroeger maakte het me weleens verdrietig, maar nu juist blij
Door mijn schisis heb ik twee hele goede vriendinnen gekregen waar ik heel dankbaar voor ben
We hebben alle drie een schisis en ik vind het heel fijn dat ik ze ken!
Mijn schisis maakt me dus blij
En wat doet schisis met jou? Heb jij hetzelfde gevoel als dat van mij?

1 Comment

Verliefd zijn met een schisis

6/7/2015

0 Comments

Een jongen die ik ken en die ook een schisis heeft is Edwin. Hij heeft ook een site over schisis genaamd www.zekunnenveeltegenwoordig.nl. Ik mocht voor zijn site een artikel schrijven en dat vind ik een hele grote eer! Ik vond het ook ontzettend leuk om te doen! Dus Edwin, heel erg bedankt dat ik op je site mag staan :)! Het leek mij leuk om dit artikel ook eventjes op mijn eigen site te delen. Het artikel dat ik heb geschreven gaat over verliefd zijn met een schisis. Is verliefd zijn hetzelfde voor mensen met een schisis als mensen zonder een schisis? En hoe is het om als puber (met schisis) verliefd te zijn? Daar vertel ik jullie vandaag meer over!

Verliefd zijn met een schisis
Verliefd zijn, bijna iedereen is het denk ik weleens geweest. Je voelt je gelukkig en heel erg vrolijk en kan alleen nog maar aan die ene persoon denken! Ik ben zelf ook weleens verliefd geweest, maar op dit moment ben ik niet verliefd hoor! Vriendinnen van mij zijn natuurlijk ook weleens verliefd en we kletsen dan ook een hele hoop over die jongens die ze leuk vinden;)! Twee hele goede vriendinnen, Anne en Marit, hebben net als ik een schisis. We hebben het vaak over operaties, beugels, pesten en een hele hoop andere dingen die bij een schisis horen, maar we hebben het natuurlijk ook gewoon over jongens! Als je verliefd bent is dat niet voor iedereen hetzelfde. Natuurlijk is het gevoel wel voor iedereen hetzelfde, maar wat moet je nou eigenlijk doen als je iemand leuk vind? Eropaf stappen en een praatje maken? En wat nou als je dat eigenlijk stiekem helemaal niet durft door je schisis?

Marit, ik, Anne

Wat zeg je nou?
Ik weet van mezelf dat ik af en toe best onzeker kan zijn over dingen en hetgeen waar ik denk ik wel het meest onzeker over ben is jongens. Ik denk dat veel meiden (en jongens stiekem ook hoor ;)!) onzeker zullen zijn over hun uiterlijk, maar ik ben ook nog eens onzeker over mijn stem. Door mijn schisis praat ik namelijk net iets anders dan anders. Dit komt doordat het voor mensen met een schisis heel lastig is om de lucht in je mond goed te sturen. Bij sommige klanken moet de lucht namelijk uit je neus komen maar soms uit je mond en dat gaat bij mensen met een schisis niet altijd even goed. Daarom heb ik een aantal jaar op logopedie gezeten, maar ik praat alsnog soms een beetje nasaal en mede daardoor vind ik het erg lastig om zomaar op een jongen af te stappen. Want als hij me meteen bij mijn eerste zin niet verstaat is dat natuurlijk niet erg handig! Nu ik erover nadenk, dat gebeurde toevallig bij de vriend van mijn zus! De eerste zin die ik tegen hem zei kon hij niet verstaan, dus dat was op dat moment best wel ongemakkelijk! Of hij me nou niet kon verstaan door mijn schisis of doordat ik te snel praatte weet ik niet. Achteraf gezien was het eigenlijk best wel grappig!

Platneus
Vaak kijken mensen eerst naar het uiterlijk en daarna pas naar het innerlijk. Dit is ook een reden waarom ik het lastig vind om zomaar op een vreemde jongen af te stappen. Ik zie er namelijk ook iets anders uit dan ‘’normale mensen’’ door mijn schisis. Zo heb ik bijvoorbeeld een plattere neus dan andere mensen. Soms zegt iets in mij dat die jongens meteen daarnaar kijken, maar is dat nou eigenlijk wel zo? Misschien kijken die jongens wel helemaal niet naar mijn platte neus, maar naar mijn groene ogen of naar mijn haar! Of misschien letten ze wel helemaal niet op mijn uiterlijk, maar vinden ze de binnenkant veel belangrijker? Ik ga gewoon hiervan uit en ik geloof dat er genoeg van zulke mensen zijn! Natuurlijk zijn er altijd mensen die eerst het uiterlijk gaan bekritiseren, maar ik vind dat die mensen het niet waard zijn om een relatie mee te beginnen!

Tip voor mensen met een schisis
Mijn tip voor jongens/meisjes met een schisis? Durf gewoon op iemand af te stappen ondanks dat je het eng vind! Jouw schisis is niet een minpunt, maar juist een pluspunt, zo heb je alvast een interessant gespreksonderwerp ;)! En iedereen heeft wel dingen die hij minder mooi aan zichzelf vind, jij hebt misschien een klein littekentje tussen je neus en bovenlip maar iemand anders heeft weer een joekel van een pukkel op zijn voorhoofd! En dan vind ik dat littekentje toch minder erg dan die enorme puist ;)!Wees gewoon jezelf en je zult zien dat het helemaal goed komt!

Edwin, nogmaals bedankt dat ik een stukje voor je site mocht schrijven, ik vond het heel erg leuk om te doen! Bedankt voor het lezen!

X Elisabeth

0 Comments

Zelfbedacht recept: banaan bosvruchtentaart!

6/5/2015

0 Comments

Iets wat ik ontzettend leuk vind is koken en het leek mij leuk om vandaag mijn passie voor koken met jullie te delen door middel van een recept! Een aantal dagen geleden vond ik een doosje zomerfruit van de Appie in onze vriezer en daar wilde ik iets mee gaan bakken/koken. ,,Maar wat dan?'' vroeg ik me af. Ik ging wat zitten googelen en uiteindelijk vond ik de rode bessen mini taartjes van www.leukerecepten.nl.

Het leek mij heel erg leuk om deze taartjes te maken, maar ik had een aantal ingrediënten niet en daarom besloot ik om mijn eigen variant te bedenken. Ik wist niet hoe het zou gaan smaken en of de hoeveelheden zouden kloppen, maar wonder boven wonder lukte de taart! Het enige wat misschien beter kon was de bodem, hij smaakte goed alleen was hij aan de dunne kant. Daarom lijkt het mij beter om de volgende keer de ingrediënten van de bodem te verdubbelen en dat heb ik dan ook in dit recept gedaan. Deze taart is erg leuk om te maken voor vrienden, familie, kennissen of gewoon lekker voor jezelf natuurlijk ;)! Laat ik maar snel beginnen!

Recept voor banaan bosvruchten taart
Wat heb je nodig?
-300 gram bloem
-150 gram boter (en een beetje extra om de springvorm mee in te vetten)
-150 gram suiker
(-Eventueel 1/4 theelepel water)
-1 pakje van AH diepvries zomer fruit(rode bessen, blauwe bessen, aardbeien, frambozen etc.)
-Ongeveer 3/4 eetlepels geraspte kokos (Doe het een beetje op smaak en op gevoel, de kokos kan je eventueel ook weglaten als je dit niet lekker vind)
-2 bananen
-Een snufje poedersuiker
-Weegschaal
-Oven
-Koelkast
-Springvorm (of een andere taartvorm)
-Grote kom/bak
-Mes
-Lepel

Hoe maak je het?
-Haal eerst op tijd het rode fruit uit de vriezer!
-Weeg eerst de boter, suiker en bloem af zodat je de juiste hoeveelheden hebt.
-Doe de bloem en de suiker bij elkaar in een kom en roer dit eventjes door elkaar met een lepel.
-Voeg vervolgens de in stukjes gesneden boter toe en kneed met je handen het deeg zodat het lekker kruimelig wordt. Dit kan misschien een beetje lang duren doordat je de boter met je hand door de bloem en suiker moet doen tot je een deeg hebt, maar uiteindelijk zal het je lukken!
-Lukt het je niet om een kruimelig deeg te krijgen? Voeg dan een of twee druppeltjes water toe. LET OP! Voeg niet meer water toe, want dan zul je een mooi samenhangend deeg krijgen en is juist NIET de bedoeling!
-Voeg vervolgens een schepje kokosrasp toe en roer dit met een lepel door je kruimelige deeg. Voeg evenveel kokos toe als jij lekker vind!
-Vet de springvorm in met boter en doe vervolgens 2/3 deel van je deeg in de springvorm. Verdeel het deeg over de bodem zodat die helemaal gevuld is. Pak vervolgens een lepel en druk de bodem met de onderkant van de lepel stevig aan. Vergeet vooral de randjes niet! Het overige deeg moet je inpakken met zilverfolie. Doe vervolgens de springvorm met daarin de kruimelige bodem en het overige deeg dat in de zilverfolie zit in de koelkast voor een half uurtje.
-Zet na ongeveer een minuut of 25 de oven aan op 180 graden zodat deze kan voorverwarmen,
-Haal ondertussen het rode fruit uit het doosje en spoel alles goed af. Doe het rode fruit vervolgens in een vergiet zodat al het water weg kan lopen.
-Als het halfuurtje om is haal je de springvorm en het overige deeg uit de koelkast.
-Leg het rode fruit op het midden van de kruimelige bodem zodat het midden van de bodem mooi gevuld is.
-Pak vervolgens een banaan en snijd deze in dunne plakjes. Leg de plakjes zo op de bodem dat de buitenste rand van de bodem een cirkeltje is van bananenschijfjes. Nu is er nog een klein randje van de kruimelige bodem te zien tussen het rode fruit en de banaan. Pak daarom nog een banaan en snijd deze ook in plakjes. Leg deze plakjes in een cirkeltje om het rode fruit heen zodat nergens meer kruimelige bodem te zien is.
-Pak het overige deeg en strooi dit over de taart heen.
-Pak vervolgens een klein beetje kokosrasp en strooi ook dit over de taart heen.
-En nu mag de taart de oven in!
-Haal na ongeveer 25 minuten de taart uit de oven en strooi eventueel wat poedersuiker over de taart.
-En .... smullen maar!!!

Bedankt voor het lezen & eet smakelijk alvast :)!

X

0 Comments

Survivalkamp

6/2/2015

0 Comments

Ik denk dat bijna iedereen weleens op kamp is geweest. Ik ben een keertje op kamp geweest in groep 8 en dat vond ik helemaal geweldig! Afgelopen weekend was ik weer op kamp en daar ga ik jullie nu van alles over vertellen, dus lees vooral verder ;)!

Wekenlang keken we ernaar uit; het weekendje weg naar de Ardennen. Samen met een andere middelbare school gingen we met twee bussen naar de Ardennen. De bussen reden naar twee verschillende plaatsen. Onze bus sloeg na een tijdje een smal hobbelig weggetje in en we kwamen terecht in een klein verlaten spookstadje midden in de natuur! Nadat we het stadje waren gepasseerd stopte de bus en stapten we allemaal uit. We liepen verder de natuur in en kwamen uit bij een open plek in het bos omgeven door hoge rotsen, planten, bomen, bloemen en een hele hoop vogeltjes. Er stond al een kampvuur klaar met daaromheen in een kringetje een paar bankjes Samen bouwden we onze grote bivak die rondom het kampvuur werd gezet door middel van palen, touwen en zijlen.

Daarna gingen we allemaal rondom het kampvuur zitten terwijl we meezongen met liedjes die een leraar zachtjes op zijn gitaar speelde. Om 12 uur begon iedereen opeens te zingen, want ik was jarig! Ik vond het erg leuk, maar om eerlijk te zijn ook een beetje ongemakkelijk omdat iedereen naar me zat te loeren, haha! Mijn vriendinnen gaven me cadeautjes en kaartjes waar de hele klas iets op had gezet en dat vond ik echt heel erg lief! Na een aantal uur gingen we slapen onder de sterrenhemel en midden in de nacht werd ik wakker doordat ik lag te rillen als een rietje.Ik was namelijk zo dom geweest om in een t-shirtje te gaan slapen en doordat het 's nachts natuurlijk afkoelt had ik het heel erg koud gekregen, dus dat was niet heel slim van me, haha! Ondanks de kou heb ik prima geslapen!

De volgende dag braken we de bivak weer af en nadat we hadden ontbeten gingen we .... mountainbiken! Ik had nog nooit gemountainbiket en ik vond het echt enorm vet! Het leukste vond ik om door de bossen naar beneden te sjeesen en zo hard te gaan als maar kon, dat was echt helemaal geweldig! Na een lange rit kwamen we aan bij een grasveld met een kampvuur, daar had de andere groep overnacht. Na wat gegeten te hebben moesten we allemaal verzamelen. Iedereen moest een tuigje aan (ja ja, zo eentje die enorm strak zit waardoor je het gevoel hebt dat je eruit ploft ;)!) en een helm op en daarna liepen we de heuvel op. Na de klim omhoog mochten we gaan klimmen op de rotsen, dat was ook echt heel erg leuk! Ik ben er alleen niet zo'n held in, dus voor mij hield het avontuur al snel op, haha! Maar ik vond het wel heel erg leuk!

Na het klimmen gingen we abseilen, dat vond ik denk ik het aller allerleukste van het hele kamp! Bij abseilen ''loop'' je eigenlijk als het ware van een steile rots recht naar beneden! Je hoeft zelf niet heel veel te doen, je moet alleen goed kijken waar je je voeten neerzet en wat doen met het touw. Ik vond het eerst best eng, maar toen ik eenmaal bezig was vond ik het echt helemaal geweldig! Het gaf me een enorme kick en ik werd er op een of andere manier heel blij van! Plots viel ik in een soort kloof, dat was me toch een schrikmomentje! Maar ik was al snel uit de kloof en achteraf gezien was het helemaal niet zo eng als ik toen dacht! Ik vond abseilen echt heel erg leuk, dus dat is zeker (net als alle andere activiteiten overigens) een aanrader!

Na het abseilen zijn we binnen een uurtje naar de camping gelopen en daar hebben we onze tenten ingedeeld, gegeten en gedoucht. 's Avonds hebben we weer rond het kampvuur gezeten en daarna hebben we nog een hele tijd gekletst in onze tent over van alles en nog wat :)!

De volgende dag zijn we na het ontbijt in kleine groepjes allerlei activiteiten gaan doen. Zo hebben we met modder op ons gezicht op onze buik in een grotje gekropen, pijl en boog geschoten, in bomen geklommen, op een super hoge ladder een dansje gedaan, kratjes gestapeld en nog veel meer! Dat was allemaal ook super leuk!

's Avonds begon het Expeditie Robinson spel en het was heel erg belangrijk om niet te verliezen, want het team dat verloor moest nog een nacht slapen in een koude bivak! De eerste proef die we moesten doen was de fysieke proef. Met het hele team moesten we met een boomstronk een touw volgen. We moesten het zo snel mogelijk doen en de boomstronk mocht de grond niet raken en iedereen moest de boomstronk vast blijven houden. We moesten een touw volgen, dus wanneer het touw een rondje om de boom maakte moesten wij dat ook met die boomstronk doen en wanneer het touw door het water ging moesten wij en de boomstronk ook door het water.

Na deze proef gingen we barbecueën (hmm jammie! :))! Daarna deden we de kennisproef, maar daar was mijn team niet zo goed in. De vuurproef ging wel heel erg goed! Uiteindelijk hoefde ons team gelukkig niet in de bivak! 's Avonds hebben we weer gekletst, rondom het kampvuur gezeten en kwam er onverwachts bezoek in onze tent..... Vier leraren kwamen namelijk voor ons optreden! Ze speelden slaap kindje slaap op de gitaar en maakten er allerlei grappige geluiden erbij! Dat was echt hilarisch!

De volgende dag hebben we nog een leuk spel (het spel der elementen) en daarna gingen we met de bus naar huis. Helemaal afgeknapt en met dikke wallen onder mijn ogen kwam ik thuis aan en ik ging dan ook heel snel naar bed!

Ik vond het survivalkamp ontzettend leuk! Ik heb een hele hoop leuke dingen gedaan en veel nieuwe leuke mensen ontmoet! Ik heb er dus weer een aantal vrienden bij en dat vind ik heel leuk :)!

Ik vond de Ardennen ook echt een heel mooi gebied. Wanneer ik 's avonds in mijn slaapzak lag hoorde ik de rivier zachtjes stromen en de vogeltjes zachtjes piepen. Overal waar we waren waren bomen en dat vond ik heel rustgevend. Ook alle heuvels waren adembenemend. Kortom, de natuur was echt prachtig! Is survivalkamp nou echt ''overleven'' (survivallen betekent letterlijk overleven)? Dat denk ik niet nee, survivalkamp is vooral heel veel lol maken! Zoals ik al eerder zei vond ik het abseilen de leukste activiteit, maar dat was voor mij niet de belangrijkste reden dat ik het kamp zo leuk vond. Ik denk dat het allerbelangrijkste is dat je met leuke mensen bent, dat je geniet en vooral heel veel lol maakt, dan komt het helemaal goed! Als jij ook ooit de kans krijgt om op survivalkamp te gaan zou ik die kans dus zeker grijpen!

Bedankt voor het lezen en tot snel!

0 Comments