Luister eens even... Zo heet het boek waar ik in mag staan. Een tijdje terug heb ik al geblogd hierover en vandaag laat ik jullie de foto's van het boek zien. Veel lees - en kijkplezier!
Om alle medewerkers van de ziekenhuizen Elisabeth Tilburg, TweeSteden Tilburg en het TweeSteden Waalwijk te bedanken is er een boek gemaakt. In dit boek staan de verhalen van 50 patienten van deze 3 ziekenhuizen. Een aantal maanden geleden werd mijn vader gebeld met de vraag of ik het misschien leuk zou vinden om in dit boek te komen. Natuurlijk vond ik dat leuk! Al kwamen er bij mij thuis twee heel aardige mensen langs om me te interviewen en foto's van mij te maken. Het was een ontzettend leuk interview!
Ik was erg nieuwsgierig naar het boek en naar de foto's. Wat zou er allemaal precies instaan? Hoe zou het zijn verwoord? En hoe zouden de foto's eruit zien? Ik heb eventjes moeten wachten, maar op 17 december 2015 was het dan echt zo ver: de uitreiking van het boek! Het boek werd uitgereikt in het Elisabeth Ziekenhuis in Tilburg en ik ging er samen met mijn vader heen. Er werden een aantal dingen over het boek verteld en een vrouw las haar eigen verhaal, dat ze zelf nog niet gelezen had.
Toen ik het boek in mijn handen had ging ik meteen bladeren. Al snel zag ik dat ik samen met 3 andere patienten op de binnenkant van de kaft stond met een foto. Dat was een leuke verrassing. Ik vond ook al redelijk snel mijn verhaal in het boek staan. Er stond een grote foto bij waarop ik aan het bakken was, want bakken is een van mijn grootste hobby's. Thuis ben ik mijn verhaal gaan lezen en in de dagen daarna heb ik alle andere verhalen gelezen. Sommige verhalen waren best wel heftig, maar ook erg mooi. Er werd niks verdraaid of beter gemaakt dan dat het in werkelijkheid is. Zowel de positieve als negatieve meningen van de patienten over de zorg kwamen aan bod. Dat vind ik goed, want zo kunnen de hulpverleners hun zorg nog beter maken.
Ik vind het een ontzettend mooi boek geworden. De verhalen zijn heel erg puur en de foto's zijn prachtig. Ik ben dan ook stiekem best wel trots dat ik in dit boek mag staan. Ik wil Hans Rube, Maria van der Heyden en Daisy Sars hartelijk bedanken voor het maken van dit mooie boek!
En jullie wil ik bedanken voor het lezen, tot snel!
Om alle medewerkers van de ziekenhuizen Elisabeth Tilburg, TweeSteden Tilburg en het TweeSteden Waalwijk te bedanken is er een boek gemaakt. In dit boek staan de verhalen van 50 patienten van deze 3 ziekenhuizen. Een aantal maanden geleden werd mijn vader gebeld met de vraag of ik het misschien leuk zou vinden om in dit boek te komen. Natuurlijk vond ik dat leuk! Al kwamen er bij mij thuis twee heel aardige mensen langs om me te interviewen en foto's van mij te maken. Het was een ontzettend leuk interview!
Ik was erg nieuwsgierig naar het boek en naar de foto's. Wat zou er allemaal precies instaan? Hoe zou het zijn verwoord? En hoe zouden de foto's eruit zien? Ik heb eventjes moeten wachten, maar op 17 december 2015 was het dan echt zo ver: de uitreiking van het boek! Het boek werd uitgereikt in het Elisabeth Ziekenhuis in Tilburg en ik ging er samen met mijn vader heen. Er werden een aantal dingen over het boek verteld en een vrouw las haar eigen verhaal, dat ze zelf nog niet gelezen had.
Toen ik het boek in mijn handen had ging ik meteen bladeren. Al snel zag ik dat ik samen met 3 andere patienten op de binnenkant van de kaft stond met een foto. Dat was een leuke verrassing. Ik vond ook al redelijk snel mijn verhaal in het boek staan. Er stond een grote foto bij waarop ik aan het bakken was, want bakken is een van mijn grootste hobby's. Thuis ben ik mijn verhaal gaan lezen en in de dagen daarna heb ik alle andere verhalen gelezen. Sommige verhalen waren best wel heftig, maar ook erg mooi. Er werd niks verdraaid of beter gemaakt dan dat het in werkelijkheid is. Zowel de positieve als negatieve meningen van de patienten over de zorg kwamen aan bod. Dat vind ik goed, want zo kunnen de hulpverleners hun zorg nog beter maken.
Ik vind het een ontzettend mooi boek geworden. De verhalen zijn heel erg puur en de foto's zijn prachtig. Ik ben dan ook stiekem best wel trots dat ik in dit boek mag staan. Ik wil Hans Rube, Maria van der Heyden en Daisy Sars hartelijk bedanken voor het maken van dit mooie boek!
En jullie wil ik bedanken voor het lezen, tot snel!