Tijdens operaties voor mijn schisis en andere moeilijke periodes steunen mijn ouders me altijd heel erg veel. Ze zijn altijd heel lief voor mij, maar soms zelf iets té lief. Daarom geef ik vandaag een aantal tips voor ouders van kinderen met een schisis.
Tips
Laat merken dat je er voor je kind bent
Ik vind dit zelf altijd erg fijn. Wanneer ik bijvoorbeeld wordt geopereerd vind ik het fijn als mijn moeder bij me op de kamer slaapt en dat ik weet dat ik ook altijd alles aan mijn ouders kan vertellen. Praat met je kind over dingen waar hij/zij mee zit.
Luister naar je kind
Het is natuurlijk heel verleidelijk voor ouders om je kind in te beschermen tegen van alles. Wanneer je bijvoorbeeld ziet dat je kind wordt nageroepen door zijn schisis zul je er als ouder misschien meteen op af stappen, maar wil je kind dit wel? Ik merk dat ik zelf het altijd fijn vind om niet op stomme reacties te reageren en ze gewoon te negeren, maar wanneer je moeder er dan meteen op afstapt lukt dit natuurlijk niet. Probeer dus als ouder eerst te overleggen met je kind wat hij/zij wil.
Overdrijf niet
Deze tip vind ik erg belangrijk en ik ben dan ook blij dat mijn ouders dit eigenlijk bijna nooit doen. Wanneer je kind bijvoorbeeld geopereerd word zullen er misschien ouders zijn die hun kind heel erg gaan voorbereiden op de operatie. Dit heeft zo zijn voordelen, maar ook zijn nadelen. Het is bijvoorbeeld niet slim om telkens te gaan herhalen dat je kind een ''hele enge akelige prik'' zal krijgen, want daarmee maak je je kind alleen maar bang. Natuurlijk is het goed om te zeggen dat je kind een prikje zal krijgen, maar als ouder kan je er beter verder niks groters van maken dan dat het is.
Probeer positief te denken!
Probeer bijvoorbeeld ook de voordelen van een schisis in te zien en niet alleen maar de nadelen. Zo is een operatie natuurlijk niet leuk, maar het boekt (meestal) wel resultaat en daar gaat het om! Ook heeft een kind met een schisis vaak al zo veel meegemaakt dat andere dingen veel minder erg lijken te zijn. Ook kan je kind misschien sterker worden door alles wat hij of zij meegemaakt heeft.
Wees niet al te verdrietig
Meestal hebben de ouders het tijdens operaties zwaarder dan de kinderen en ze zitten dus ook sneller in een dip. Dit is natuurlijk best logisch en begrijpelijk, maar probeer dit niet al te veel te laten merken aan je kind. Daardoor zal je kind alleen nog maar meer verdrietig worden, want het is natuurlijk nooit leuk als je vader/moeder verdrietig is. Probeer ook niet te veel in het verdrietige te blijven hangen, als je kind dit niet is hoef jij dit ook niet te zijn, toch?
Tips
Laat merken dat je er voor je kind bent
Ik vind dit zelf altijd erg fijn. Wanneer ik bijvoorbeeld wordt geopereerd vind ik het fijn als mijn moeder bij me op de kamer slaapt en dat ik weet dat ik ook altijd alles aan mijn ouders kan vertellen. Praat met je kind over dingen waar hij/zij mee zit.
Luister naar je kind
Het is natuurlijk heel verleidelijk voor ouders om je kind in te beschermen tegen van alles. Wanneer je bijvoorbeeld ziet dat je kind wordt nageroepen door zijn schisis zul je er als ouder misschien meteen op af stappen, maar wil je kind dit wel? Ik merk dat ik zelf het altijd fijn vind om niet op stomme reacties te reageren en ze gewoon te negeren, maar wanneer je moeder er dan meteen op afstapt lukt dit natuurlijk niet. Probeer dus als ouder eerst te overleggen met je kind wat hij/zij wil.
Overdrijf niet
Deze tip vind ik erg belangrijk en ik ben dan ook blij dat mijn ouders dit eigenlijk bijna nooit doen. Wanneer je kind bijvoorbeeld geopereerd word zullen er misschien ouders zijn die hun kind heel erg gaan voorbereiden op de operatie. Dit heeft zo zijn voordelen, maar ook zijn nadelen. Het is bijvoorbeeld niet slim om telkens te gaan herhalen dat je kind een ''hele enge akelige prik'' zal krijgen, want daarmee maak je je kind alleen maar bang. Natuurlijk is het goed om te zeggen dat je kind een prikje zal krijgen, maar als ouder kan je er beter verder niks groters van maken dan dat het is.
Probeer positief te denken!
Probeer bijvoorbeeld ook de voordelen van een schisis in te zien en niet alleen maar de nadelen. Zo is een operatie natuurlijk niet leuk, maar het boekt (meestal) wel resultaat en daar gaat het om! Ook heeft een kind met een schisis vaak al zo veel meegemaakt dat andere dingen veel minder erg lijken te zijn. Ook kan je kind misschien sterker worden door alles wat hij of zij meegemaakt heeft.
Wees niet al te verdrietig
Meestal hebben de ouders het tijdens operaties zwaarder dan de kinderen en ze zitten dus ook sneller in een dip. Dit is natuurlijk best logisch en begrijpelijk, maar probeer dit niet al te veel te laten merken aan je kind. Daardoor zal je kind alleen nog maar meer verdrietig worden, want het is natuurlijk nooit leuk als je vader/moeder verdrietig is. Probeer ook niet te veel in het verdrietige te blijven hangen, als je kind dit niet is hoef jij dit ook niet te zijn, toch?
Verwen je kind! (Dit is een hele goede tip ;)!!)
Na de operaties kan je je kind bijvoorbeeld een cadeautje geven waardoor hij/zij zich waarschijnlijk blij zal voelen (tenminste dat was ik altijd heel erg!). Ook een ontbijtje op bed kan geen kwaad ;).
Wees open
In de kleuterklas heeft mijn moeder verteld dat ik een schisis heb en ik ben gelukkig daarna helemaal nooit op de basisschool gepest. Mama vertelde dat ik door mijn schisis iets anders praat en een andere lip en neus heb. Hierdoor begrepen de kinderen waarom ik anders ben en ik denk dat ze daardoor er ook nooit flauwe opmerkingen over hebben gemaakt.
Wanneer je kind naar de middelbare school gaat is het denk ik een ander verhaal. Het ligt aan het kind zelf of hij wil dat de andere kinderen weten dat hij een schisis heeft of niet. De een vindt dit bijvoorbeeld heel belangrijk en de ander niet. Ik kan me wel voorstellen dat je dit niet belangrijk vindt, want in vond dit zelf eerst ook niet belangrijk om te vermelden. Een vriendin van mij zei laatst dat zij het niet wilde vertellen omdat je je dan meteen al op de eerste dag kenmerkt als ''het kind met de hazenlip''. Ik snap haar eigenlijk wel.
Een goede reden om wél te vertellen wat je hebt is om flauwe opmerkingen te voorkomen. Ik vertelde bijvoorbeeld niet dat ik een schisis heb en toen kreeg ik na een tijdje een irritante opmerking over mijn neus te horen. Toen heb ik voor de klas verteld wat ik nou precies heb en waardoor het komt dat mijn neus anders is en ik heb toen ook foto's laten zien. Daarna hielden de opmerkingen gelukkig meteen op.
Blog
En last but not least.... laat je kind en zijn vrienden en vriendinnen mijn blog lezen :)! Hierdoor kan je kind veel meer te weten komen over schisis en weet hij/zij dat er meer mensen zijn met een schisis! Hij/zij voelt zich zo misschien niet alleen! Ook kunnen andere kinderen zo misschien beter begrijpen hoe het voor uw kind is om een schisis te hebben!
Bedankt voor het lezen van mijn artikel en ik hoop dat sommige ouders er wat aan zullen hebben! Reacties zijn van harte welkom!
X
Na de operaties kan je je kind bijvoorbeeld een cadeautje geven waardoor hij/zij zich waarschijnlijk blij zal voelen (tenminste dat was ik altijd heel erg!). Ook een ontbijtje op bed kan geen kwaad ;).
Wees open
In de kleuterklas heeft mijn moeder verteld dat ik een schisis heb en ik ben gelukkig daarna helemaal nooit op de basisschool gepest. Mama vertelde dat ik door mijn schisis iets anders praat en een andere lip en neus heb. Hierdoor begrepen de kinderen waarom ik anders ben en ik denk dat ze daardoor er ook nooit flauwe opmerkingen over hebben gemaakt.
Wanneer je kind naar de middelbare school gaat is het denk ik een ander verhaal. Het ligt aan het kind zelf of hij wil dat de andere kinderen weten dat hij een schisis heeft of niet. De een vindt dit bijvoorbeeld heel belangrijk en de ander niet. Ik kan me wel voorstellen dat je dit niet belangrijk vindt, want in vond dit zelf eerst ook niet belangrijk om te vermelden. Een vriendin van mij zei laatst dat zij het niet wilde vertellen omdat je je dan meteen al op de eerste dag kenmerkt als ''het kind met de hazenlip''. Ik snap haar eigenlijk wel.
Een goede reden om wél te vertellen wat je hebt is om flauwe opmerkingen te voorkomen. Ik vertelde bijvoorbeeld niet dat ik een schisis heb en toen kreeg ik na een tijdje een irritante opmerking over mijn neus te horen. Toen heb ik voor de klas verteld wat ik nou precies heb en waardoor het komt dat mijn neus anders is en ik heb toen ook foto's laten zien. Daarna hielden de opmerkingen gelukkig meteen op.
Blog
En last but not least.... laat je kind en zijn vrienden en vriendinnen mijn blog lezen :)! Hierdoor kan je kind veel meer te weten komen over schisis en weet hij/zij dat er meer mensen zijn met een schisis! Hij/zij voelt zich zo misschien niet alleen! Ook kunnen andere kinderen zo misschien beter begrijpen hoe het voor uw kind is om een schisis te hebben!
Bedankt voor het lezen van mijn artikel en ik hoop dat sommige ouders er wat aan zullen hebben! Reacties zijn van harte welkom!
X