Sinds enige tijd doe ik af en toe thuis wat yoga. Ik heb nog niet veel verschillende lichaamsoefeningen gedaan, maar over de oefeningen die ik al heb gedaan ben ik heel erg tevreden. Door yoga word ik rustig en voel ik me ontspannen. De video die mij heeft geholpen te beginnen met yoga is onderstaande video, een speciale video voor mensen die net beginnen met yoga. Veel yogaplezier!
0 Comments
De dood. Het is een onderwerp waarover niet vaak gesproken wordt. Toch gaat het ons allemaal aan, want we gaan allemaal op een dag dood. Als iemand sterft is dat natuurlijk vreselijk voor de nabestaanden. Maar als iemand door iemand anders om het leven wordt gebracht en de dader onbekend is, dan is dat nog vele malen erger. Gelukkig heb ik zelf nog nooit zoiets meegemaakt, maar het is al meerdere malen in Nederland voorgekomen. De daders van de moorden kunnen gevonden worden, maar dan is een landelijke DNA-databank, die momenteel er nog niet in Nederland is, eigenlijk noodzakelijk. Mijn blog van vandaag gaat over de dood van Nicky Verstappen en over de landelijke DNA-databank. Nicky Verstappen werd op 11 augustus 1998 levenloos gevonden op de Limburgse Brunssummerheide. Er worden meerdere onderzoeken naar zijn dood gedaan en er wordt geconstateerd dat Nicky hoogstwaarschijnlijk seksueel is misbruikt en vervolgens is gedood. Maar het is onduidelijk wie de dader is. Natuurlijk wordt er naar de dader gezocht, maar hij wordt niet gevonden. Er worden naar aanleiding van het onderzoek in 1998 wel DNA-sporen gevonden. Uit die sporen kan men afleiden dat de dader van het mannelijk geslacht is.In 1999 vindt er een onderzoek plaats waarbij 40 mannen vrijwillig hun wangslijm af kunnen staan. Op die manier kan er worden gezocht naar een match. Helaas komt niet iedereen opdagen en wordt er geen match gevonden. In 2001 en 2004 worden er weer onderzoeken met behulp van nieuwe DNA-technieken uitgevoerd. Er wordt gekeken naar het DNA-profiel van de bloedspatjes op de pyjamabroek van Nicky en naar contactsporen. Het DNA-profiel wordt opgestuurd naar databanken van onze buurlanden in de hoop dat daar misschien een match wordt gevonden. In 2005 starten er nieuwe onderzoeken naar DNA-sporen die uiteindelijk 3 jaar zullen duren. In 2008 wordt er een DNA-spoor gevonden. De kans dat het om een daderspoor gaat, is groot. Er komt weer een vergelijkend DNA-onderzoek, maar helaas blijken alle resultaten negatief. De kans dat het om een daderspoor gaat neemt steeds meer toe. In 2010 wordt er een grootschalig onderzoek waarbij 107 mannen worden opgeroepen om vrijwillig wangslijm af te staan. 30% van de mannen komt echter niet opdagen. Het grootste probleem is dat een grootschalig DNA-onderzoek alleen op vrijwillige basis mag plaatsvinden. Daarom kunnen de mannen die niet naar het onderzoek geweest zijn niet gedwongen worden om hun wangslijm alsnog af te staan. De dader van de moord op Nicky Verstappen is vandaag de dag nog steeds niet gevonden. Een landelijke DNA-databank zou het willicht mogelijk maken om zaken als deze op te lossen en dus de dader te vinden. In ieder geval zou een landelijke DNA-databank aanwijzen en uitsluiten en zou het dus meer duidelijkheid brengen. Als iedereen op onvrijwillige basis zijn DNA afstaat, is de kans op een match vele malen groter. Helaas is er in Nederland nog geen landelijke DNA-databank. Wil jij net als ik dat er een landelijke DNA-databank komt? Like dan de Facebookpagina van de landelijke DNA-databank (https://www.facebook.com/landelijkednadatabank) en vergeet dit bericht niet te delen! Onderstaand liedje van Rowwen Hèze gaat over Nicky Verstappen. Ad Tempus Vitae - Voor het leven Op 3 maart 2015 plaatste ik mijn allereerste blog op miss-elisabeth.weebly.com. Nu is het alweer meer dan 1 jaar geleden dat ik ben begonnen met mijn blog en er zijn veel dingen veranderd. In de blog van vandaag vertel ik jullie hoe ik het 1-jarig bestaan van MISS-ELISABETH ga vieren en wil ik jullie bedanken voor jullie steun. Veel leesplezier! Verandering Mijn blog is in 1 jaar tijd veranderd, maar toch ook hetzelfde gebleven. Zo is de lay-out van mijn site veranderd en plaats ik minder blogs per week. Maar mijn blogs gaan nog steeds over dingen die ik leuk vind en over onderwerpen waar ik een goed gevoel over heb. Heb ik dit niet, dan plaats ik de blog ook niet. Dit klinkt logisch, maar ik denk dat het toch een belangrijk element is om rekening mee te houden. Bloggen is leerzaam & handig Ook heb ik tot nu toe al veel geleerd van bloggen over bijvoorbeeld het formuleren van zinnen, maar ook over het uiten van gevoelens. Door te schrijven wat ik voel, kan ik mijn emoties een plek geven en ze beter omschrijven. Mensen leren kennen Hetgeen wat ik misschien wel het allerleukste aan mijn blog vind zijn de reacties op mijn blogs. De lieve en enthousiaste reacties maken me heel erg blij. Ook houd ik van leedbacks, want daar heb ik heel veel aan! :) Door mijn blog heb ik ook een hoop nieuwe mensen leren kennen. Dat had ik nooit verwacht en vind ik zo ontzettend gaaf! Zo heb ik door mijn blog Justine, een meisje uit België dat net als ik een hazenlip heeft, leren kennen. We hebben al veel gesprekken gevoerd via Facebook en Whatsapp en we hebben elkaar onlangs ontmoet bij een optreden van Jan Jaap van der Wal. Ik ging er samen met Anne naartoe en Justine nam Sarah, een goede vriendin van haar, mee. Het was ontzettend leuk en we zijn echt vriendinnen geworden!Verder heb ik nog een hele hoop andere mensen leren kennen door mijn blog en daar ben ik heel erg dankbaar voor. Leuke dingen Ook heb ik mee mogen doen aan een fotoshoot voor JOW Fashion door mijn blog. Deze fotoschoot was speciaal voor mensen met een hazenlip om zo de bijzondere kleding van JOW Fashion te promoten. Tijdens deze shoot heb ik weer een aantal hele leuke mensen leren kennen.Ik ben ook in het boek van het Elisabeth Ziekenhuis te Tilburg en het Tweesteden Ziekenhuis te Waalwijk en te Tilburg komen te staan. Dit komt ook mede door mijn blog en dit vind ik heel leuk! Verder heb ik ook mogen schrijven voor andere sites (schisiservaringen.nl, bosk.nl en zekunnenveeltegenwoordig.nl). Dat vond (en vind) ik heel erg leuk om te doen! Ik wil alle lezers van mijn blog bedanken. Ik wil jullie bedanken, gewoonweg omdat jullie er zijn en jullie mening geven. Omdat jullie zo mij en anderen helpen. En omdat jullie gewoon heel erg lief zijn! Dank jullie wel daarvoor! Om het 1-jarig bestaan van mijn blog te vieren zal ik aankomende tijd meer blog's plaatsen dan dat ik normaal doe. Ik heb helaas de laatste tijd erg weinig geblogd, maar ik ga proberen dit meer te doen! Bedankt voor het lezen en tot snel! Wil jij leeftijdsgenoten leren kennen die ook een hazenlip hebben? Dan is de BOSK schisisdag misschien wel wat voor jou! Vandaag vertel ik jullie hier meer over!
Op 12 maart vindt in Utrecht de door BOSK georganiseerde schisisdag plaats. Deze dag is speciaal voor kinderen, jongeren en volwassenen met een hazenlip. Er is een programma met onder andere workshops en presentaties. Zo is er bijvoorbeeld een 'Vraag maar raak sessie' met Jan Jaap van der Wal. Ook komt plastisch chirurg Bart van Nimmen, die mij overigens heeft geopereerd, langs. Hij gaat het hebben over de ontwikkelingen wat betreft de behandeling van schisis. Er is ook hierbij genoeg ruimte om vragen te stellen. Naast Jan Jaap van der Wal en Bart van Nimmen komen er nog een aantal mensen dingen vertellen/workshops geven. Ook is deze dag natuurlijk heel handig om mensen met een hazenlip te leren kennen! Ik vind het heel erg leuk om met mensen die ook een hazenlip hebben te praten over onze ervaringen met schisis, omdat zij (meestal) precies begrijpen wat ik bedoel en anderen kunnen het toch niet echt helemaal begrijpen. Als het jou ook leuk lijkt om leeftijdsgenoten met een hazenlip te leren kennen, zou ik zeker komen! Ik ga dit jaar voor het eerst naar de BOSK schisisdag samen met Anne en Nick. Zij hebben ook een hazenlip. Buiten dat ik mee ga doen aan de workshops en aan het programma ben ik ook vrijwilliger die dag en ga ik een project waar ik momenteel mee bezig ben promoten. Ik heb er heel veel zin in! Lijkt de schisisdag jou ook leuk? Geef je vandaag dan snel op, dit is de laatste dag dat dat bog kan!!! Zie deze link: https://www.bosk.nl/bosk/actueel/nieuws/2016-landelijke-dag-schisis/ Bedankt voor het lezen en hopelijk tot snel op de schisisdag! Afgelopen dinsdag deed ik mee aan het Panpodium. Dit is een soort talentenjacht die wordt georganiseerd door mijn school. In de blog van vandaag vertel ik hoe het is gegaan en laat ik mijn optreden aan jullie zien. Veel lees - en kijkplezier! :) Alleen Maandenlang heb ik hard geoefend om uiteindelijk een mooie act neer te kunnen zetten. Ik wist al vanaf het begin dat ik wilde gaan dansen. Maar ik vond het moeilijk om te beslissen met wie, welke stijl en op welk nummer ik dit wilde doen. Uiteindelijk heb ik besloten om in mijn eentje deel te nemen aan het Panpodium. Eerst zou ik gaan dansen met een vriendin van me, maar wegens tijdgebrek hebben we uiteindelijk besloten toch niet samen mee te doen. Ik heb daarna wel getwijfeld of ik nog mee wilde doen. Normaal gesproken sta ik namelijk met een hele groep dansers op een podium en nu zou ik er helemaal alleen gaan staan. Dat is natuurlijk wel even wat anders! Ondanks dat ik dat best wel spannend vond, heb ik toch besloten alleen mee te doen aan het Panpodium. En daar heb ik helemaal geen spijt van! Macht Het thema van het Panpodium 2016 was macht. Hier wilde ik iets mee doen, maar wat? Na lang te hebben nagedacht besloot ik mijn dans te doen over depressie. Iemand die ik ken is een tijd depressief geweest en het leek mij mooi om het verhaal van deze persoon uit te beelden door middel van mijn dans.Ik wilde zo laten zien dat niet de depressie, maar jijzelf de macht over je gedachten hebt. In mijn dans speelde ik dat ik een depressief persoon was. Vanwege het telkens weer terugkeren van depressieve gevoelens ben ik mijn dans begonnen met ballet en modern (waarbij ik zogenaamd depressief was) en ook gestopt met ballet en modern. Ook heb ik hip hop in mijn dans verwerkt. Ik heb hiervoor gekozen, omdat ik dit al jaren doe en omdat hip hop mijn favoriete dansstijl is. Mix Mijn danslerares heeft de remix voor mijn dans gemaakt. Ik ben haar hier heel erg dankbaar voor! Ik heb er expres voor gekozen om totaal verschillende liedjes te gebruiken in mijn mix. Op die manier heb ik veel verschillende dansstijlen kunnen laten zien in een korte tijd. Eerste prijs Het Panpodium is een talentenjacht en vanzelfsprekend zijn er prijzen die gewonnen konden worden. De acts waren onderverdeeld in 3 categorieën: muziek, dans en alles mag. De categorie muziek is gewonnen door Ivo, een heel aardige jongen uit de eerste klas die piano heeft gespeeld en daarbij heel mooi heeft gezongen. De categorie alles mag is gewonnen door Jill. Ze speelde piano en vertelde tussendoor een verhaal. Ik vond het heel erg mooi en bijzonder! Tim won de algemene prijs en de publieksprijs met het maken van zijn eigen film. En ik heb gewonnen in de categorie dans! Ik heb een gouden pannetje gewonnen en 50 euro! Ik vind het heel erg leuk dat ik heb gewonnen. Hieronder staat mijn optreden. Ik hoop dat jullie het leuk vinden! Bijzonder Ik vond het heel erg leuk om mee te doen aan het Panpodium. Ik vond het niet alleen leuk om op te treden, maar ook om nieuwe mensen te leren kennen en het talent van andere leerlingen te zien. Het was een erg bijzondere avond met veel talent! Ik ben heel erg blij dat ik hieraan mee heb mogen doen en ik doe, als het kan/mag/mogelijk is, volgend jaar weer mee! Heb jij weleens opgetreden? En wat is jouw talent? Laat het me vooral weten in de reacties! Bedankt voor het lezen en tot snel! P.s. Hieronder staan nog een aantal optredens van het Panpodium 2016, veel kijkplezier! Soms is het best lastig om een hazenlip te hebben. Wanneer mensen je nadoen of je vanwege je hazenlip naroepen, kan ik hier best wel een rotgevoel door krijgen. Toch probeer ik hier ook de positieve kanten van in te zien en ervoor te zorgen dat ik niet al te lang in dit ‘rotgevoel’ blijf hangen. Vandaag vertel ik jullie hier meer over en geef ik tips. Veel leesplezier!
Hazenkop Een aantal weken terug fietste ik vanuit school naar het huis van mijn vader. Ik moest nog wat spullen ophalen. In mijn straat is op de hoek een cafetaria en daar fietste ik zoals altijd langs. Voor het cafetaria zaten 4 jongens. Één van hen kende ik nog van de basisschool en daarom glimlachte ik naar hem en ik wilde ‘hoi’ tegen hem zeggen. Voordat ik iets zei, begonnen ze echter te roepen: ,, Hazenkop, hazenlip, haas!’’. Ik fietste snel door naar huis. Lastig Ik ben wel gewend dat dit gebeurt. Het gebeurt niet vaak, hoogstens een paar keer per jaar, maar het gebeurt en dat is niet fijn. Ik probeer me er niks van aan te trekken, mijn neus op te halen en gewoon door te gaan en het te vergeten, maar dat gaat niet zomaar. Het is lastig om te zien dat jongens naar sommige meisjes fluiten en dat ik soms word uitgescholden omdat ik een hazenlip heb. Sterk Ik weet zelf ook wel dat de mensen die dit doen gewoon stomme sukkels zijn en dat ik geen aandacht aan ze moet schenken, maar dat is stiekem toch best moeilijk. Meestal voel ik me als dit soort dingen gebeuren daarna boos, verdrietig en gekwetst. Maar dit gevoel verdwijnt gelukkig vaak snel en dat komt doordat ik sterk ben. Ik weet ook dat ik me uiteindelijk altijd wel weer goed zal voelen, hoeveel vervelende dingen ik ook meemaak. Dit komt denk ik gedeeltelijk doordat ik een sterke persoonlijkheid heb, maar ook doordat ik nu inmiddels weet hoe ik het beste met vervelende situaties om kan gaan. Daarom deel ik een aantal tips met jullie die gaan over hoe je gemakkelijker om kan gaan met mensen die je naroepen/nadoen. Tips -Doorzetten Niet iedereen heeft doorzettingsvermogen, maar wanneer je dit niet hebt, kan je toch proberen om door de zure appel heen te bijten. Geef niet op, maar probeer, na even verdrietig/boos te zijn geweest, weer door te gaan met andere dingen. Je kunt het! -Blijf er niet in hangen Het is logisch dat wanneer iemand je pijn doet, je dat voelt en dat mag ook. Maar probeer niet in je zelfmedelijden te blijven hangen, daardoor ga je, je namelijk alleen nog maar slechter voelen. -Positief denken Positief denken is ontzettend belangrijk. Het belangrijkste hierbij is dat je van elke negatieve gedachte een positieve gedachte maakt. Wanneer jij ervoor zorgt dat je (bijna) alleen nog maar positieve gedachten hebt, is jouw leven ook een stuk positiever en ga jij gemakkelijker met moeilijkheden om! -Diep ademhalen Deze tip klinkt misschien flauw of onbenullig, maar hij werkt echt (tenminste, als je hem goed uitvoert)! Wanneer het even tegenzit, haal dan een paar keer diep adem. Je zult ervaren dat je, je daarna een stuk rustiger zult voelen! -Doe leuke dingen Doe iets (met vrienden) wat je leuk vindt! Vergeet even alle vervelende dingen en geniet (met vrienden)! -Praten Praat erover met mensen die weten hoe het voelt om uitgescholden/nageroepen/nagedaan te worden. Natuurlijk is het belangrijk om te kunnen praten over je problemen met je familieleden en vrienden, maar ik vind het erg lastig om te praten over bepaalde zaken die te maken hebben met mijn hazenlip met mensen die zelf geen hazenlip hebben. Dit komt doordat zij niet echt weten wat ik allemaal meemaak en ervaar en hoe het nou echt is om een hazenlip te hebben. Als jij het ook lastig vindt om hierover met je familie/vrienden te praten, kan je opzoek gaan naar iemand die ook een hazenlip/(gezichts)afwijking heeft. Dit kan bijvoorbeeld via social media. Zo kan je jouw verhaal kwijt aan iemand die je ook echt begrijpt! O ja en als je niemand kunt vinden, mag je ook altijd mij mailen natuurlijk ([email protected])! -Zelfvertrouwen versterken Versterk je zelfvertrouwen Om ervoor te zorgen dat vervelende situaties een niet al te grote invloed op je hebben, is zelfvertrouwen essentieel. Versterk daarom je zelfvertrouwen door al je goede eigenschappen op te schrijven op een briefje en dit briefje wekelijks te bekijke. Ook is het handig om elke dag in de spiegel te zeggen hoe leuk, lief, aardig, knap etc. jij wel niet bent. Zelfvertrouwen gegarandeerd! Ik hoop dat jullie iets aan mijn tips gehad hebben. Bedankt voor het lezen! Zoals jullie hoogstwaarschijnlijk al wel weten, krijg ik (hopelijk) in 2017 een kaakoperatie. Voor en na mijn vorige operaties heb ik eigenlijk niks opgeschreven in een boekje over hoe ik alles heb ervaren en wat er allemaal precies is gebeurd. Daar heb ik achteraf veel spijt van, want een hele hoop dingen ben ik allang weer vergeten. Daarom heb ik besloten alles wat met deze operatie te maken heeft bij te houden op mijn blog. De blog van vandaag gaat over mijn allereerste afspraak met de kaakchirurg. Veel leesplezier!
De kaakchirurg van het schisisteam Tilburg heet mevrouw Stolk. Al bij binnenkomst merkte ik dat mevrouw Stolk een heel aardige vrouw is. Ze gaf me een vertrouwelijke en open indruk en ik heb van een goede vriendin, Anne,al veel goede verhalen over haar gehoord. Eerst keek mevrouw Stolk, samen met een assistente, in mijn mond. Vervolgens ging ik samen met de assistente nieuwe röntgenfoto's maken van mijn schedel, want de vorige waren nog van vorige jaar. Natuurlijk heb ik al wel vaker röntgenfoto's laten maken, maar voor degenen die niet weten wat er dan allemaal gebeurt, leg ik het even uit. Ik werd dus meegenomen naar een aparte ruimte en ik moest daar mijn oorbellen uitdoen en bij een apparaat gaan staan. Over een soort staafje werd een plastic zakje gedaan en vervolgens moest ik in/op het staafje 'bijten' (niet echt hard bijten of zo, maar meer 'een soort van'). Er werden vervolgens aan verschillende kanten op mijn hoofd een soort klemmen gezet, zodat ik mijn hoofd niet meer kon bewegen. Eigenlijk kon ik mijn hoofd nog wel een beetje bewegen, maar niet veel. Ik moest recht vooruit kijken en me niet bewegen en toen ging het apparaat rondjes om mijn hoofd draaien. Al snel was de foto gemaakt en kon er een andere foto worden genomen. Voor deze foto moest ik bij een ander apparaat gaan staan. Door middel van twee klemmen werden er twee doppen in mijn oren gestoken (wat overigens totaal geen pijn deed hoor). Ik moest weer goed stil blijven staan en er werd weer een foto gemaakt. Na het nemen van de foto's, wat maar zeer kort duurde, gingen de assistente en ik terug naar mevrouw Stolk en mijn moeder. We hebben op de computer gekeken naar mijn schedel en ik vond het eigenlijk wel fascinerend om dit te kunnen doen. Op de foto's van het zijaanzicht van mijn schedel was duidelijk te zien dat ik een onderbeet heb. Op de andere foto van het vooraanzicht van mijn schedel was de stand van mijn tanden te zien. Door middel van de foto's op het beeldscherm en een model van een halve kaak legde mevrouw Stolk mij vervolgens heel duidelijk uit hoe ze me zou gaan opereren. Het was wel redelijk veel informatie, maar gelukkig kan ik alles altijd teruglezen in een boekje over de kaakoperatie. Mevrouw Stolk vertelde me dat ze twee sneeën in mijn bovenkaak gaat maken en hem zo 'breekt'. Mijn bovenkaak zit dan eigenlijk bijna net zo los als een kunstgebit en zo kan ze hem dan een paar millimeter naar voren bewegen. Daarna zet ze hem vast met titanium plaatjes (ik weet niet meer zeker of de stof titanium was, maar dat dacht ik), waardoor de kaak niet zomaar los kan schieten. Misschien dat mevrouw Stolk ook mijn onderkaak gaat breken en deze kaak een beetje naar achteren beweegt en vastzet, maar dat weet ze nu nog niet. Dat hangt namelijk af van de stand van mijn kaak en de stand van mijn tanden. Mijn tanden en kaak zullen nog veranderen doordat ik eerst nog een jaar een blokjesbeugel krijg. Nadat ik ongeveer voor een jaar een blokjesbeugel heb gehad, wordt er besloten of alleen de bovenkaak of ook de onderkaak zal worden gebroken. Na de operatie zal ik ongeveer 10 dagen erg moeilijk kunnen eten wegens elastieken die in mijn mond zitten. Ook zal praten die 10 dagen moeilijk zijn, maar dit zal, net als het eten, steeds makkelijker gaan. Na ongeveer 2/3 weken zal mijn hoofd minder opgezwollen en blauw zijn en zal ik er dus weer redelijk 'vertoonbaar' uitzien. Ook zal ik na ongeveer 3/4 weken weer naar school kunnen, maar ik hoop dat de operatie kan plaatsvinden in de zomervakantie zodat ik geen school hoef te missen. Volgende week ga ik een afspraak maken bij mijn orthodontist. Waarschijnlijk zullen er binnenkort weer nieuwe foto's en een nieuwe afdruk (van mijn gebit) worden gemaakt. Daarna krijg ik waarschijnlijk een blokjesbeugel voor zowel mijn boven - als ondertanden. Ik ben erg benieuwd! Bedankt voor het lezen en tot snel! Ik ga dit jaar in april/mei deelnemen aan een uitwisseling met Griekenland die georganiseerd wordt door mijn school. Hier vertel ik jullie in deze blog meer over, dus veel leesplezier! :) Dit jaar vindt voor de eenentwintigste keer de uitwisseling met Griekenland en Nederland plaats. Deze uitwisseling wordt georganiseerd door mijn school en door een Griekse privéschool. Ik zit momenteel in 4 gymnasium en dat betekent dat ik dit jaar deel ga nemen aan de uitwisseling! Ik heb er nu al ongelooflijk veel zin in! Eerst komen de Griekse jongeren 6 dagen naar Nederland. Zij gaan een hele hoop leuke dingen doen en wij, de Nederlandse jongeren, gaan gewoon naar school.Na school is het de bedoeling dat de Grieken en Nederlanders samen als groep optrekken. Bij veel kinderen uit de klas slaapt een Griek en ook bij mij komt er een Griek in huis. Ik heb sinds eergisteren contact met het Griekse meisje dat bij mij in huis komt en ze lijkt me heel erg aardig! Ik ben benieuwd naar hoe het contact in het echt zal gaan verlopen. Anderhalve week nadat de Griekse jongeren hier zijn geweest, gaan wij voor ongeveer een week naar Griekenland. Eerst zullen we twee dagen in Athene verblijven. We gaan daar veel musea bezoeken en we hebben natuurlijk ook vrije tijd. We slapen 2 nachten in een jeugdherberg. Daarna kom ik bij het meisje dat bij mij in huis is geweest in huis en dat vind ik best wel een beetje spannend, maar vooral heel erg leuk! Het meisje bij wie ik in huis kom woont in Nauplion (oftewel Nafplio). Dit is een prachtige plaats aan de kust. We gaan, in de tijd dat we bij de Griekse gastgezinnen zijn, voornamelijk activiteiten zonder de Griekse jongeren doen. Na de activiteiten is het weer de bedoeling dat de Grieken en de Nederlanders samen dingen gaan doen. De laatste dag gaan we, hoogstwaarschijnlijk, naar het Orakel van Delphi. Vroeger bezochten een hele hoop mensen dit beroemde orakel om zo de goden om advies te vragen. Het Orakel van Delphi bevindt zich midden in de bergen van Griekenland. Ik heb gehoord dat dit misschien wel het allermooiste van de hele reis zal zijn, dus ik ben heel erg benieuwd! Ik heb ontzettend veel zin in de reis en ik ben heel erg blij en dankbaar dat ik hieraan mag deelnemen! Natuurlijk houd ik jullie op de hoogte van de reis! Heb jij weleens een reis/uitwisseling met jouw school gehad? Waar ging je naartoe? En hoe heb je het ervaren? Ik zou het leuk vinden als je me dat zou laten weten door onderstaande enquête in te vullen! Bedankt voor het lezen en tot snel! Afgelopen zaterdag heb ik iets bijzonders meegemaakt en daar wil ik jullie wat over vertellen. Ook lezen jullie in deze blog wat over de doorloop van het Panpodium. Veel leesplezier! :) Afgelopen zaterdag... Afgelopen zaterdag ben ik weer vrijwilligerswerk gaan doen in het bejaardentehuis in de buurt. Dit doe ik ondertussen om de week en ik merk dat hoe langer ik dit werk doe, hoe leuker ik het vind. Ik heb het gevoel dat de cliënten mij steeds beter kennen en herkennen en dat ik hen ook steeds beter leer kennen. Dit vind ik ontzettend leuk! De schouderklopjes, complimenten en glimlachjes geven me ook een goed gevoel. Afgelopen zaterdag kreeg ik van een van mijn cliënten een chocoladereep, zomaar, voor niks! Dit vond ik heel erg lief en natuurlijk bedankte ik de vrouw die mij de reep gaf. Vervolgens glimlachte ze en ondanks dat het eigenlijk maar gewoon een glimlach was, vond ik dit een erg bijzonder moment dat ik niet snel zal gaan vergeten. Zo zie je maar weer dat iets kleins, toch voor jou een belangrijke betekenis heeft en dat je van kleine dingen net zoveel kan genieten als van grote dingen! Vaak zeggen mensen dat vrijwilligerswerk 'dankbaar' werk is. Eerst vond ik dit onzin, hoezo 'dankbaar' werk? Maar ik begin dit ondertussen steeds beter te begrijpen en ik ervaar ook steeds meer een soort dankbaar gevoel. Ik ben dankbaar dat ik dit werk kan en mag doen. dat ik door dit werk dingen leer en nieuwe mensen leer kennen. Doorloop van het Panpodium Al eerder vertelde ik jullie dat ik mee ga doen aan het Panpodium. Dit is een wedstrijd die georganiseerd wordt door mijn school en waarbij leerlingen hun talenten kunnen laten zien. Afgelopen maandag was de doorloop. Alle acts werden doorgenomen en er werden ook aan iedereen wat vragen gesteld over de kleding, het licht, de make-up etc. Ik heb twee acts gezien die voor mij waren en ze waren heel erg leuk!De doorloop vond plaats in het gebouw waar ook het 'echte' Panpodium zal gaan plaatsvinden.In de zaal in dat gebouw zijn mooie, rode stoelen en er is ook een balkon en een heel groot podium. Ik vond het ook best wel apart om alleen op een podium te staan, maar ik vond het vooral super leuk! Ik heb ontzettend veel zin in het Panpodium en ik laat jullie achteraf natuurlijk weten hoe het is gegaan! Vandaag heb ik voor het eerst gezien hoe aan een groep kinderen huiswerkbegeleiding werd gegeven. Ook heb ik dit zelf gedaan. Hier vertel ik jullie in deze blog wat meer over!
Een aantal dagen geleden kreeg ik een mailtje over het geven van huiswerkbegeleiding op een school in de buurt. Dit leek me erg leuk en ik mailde dan ook al snel terug. Ik was ontzettend blij toen ik een mail terug kreeg waarin stond dat ik een gesprek kon hebben met een van de organisators van de huiswerkbegeleiding. Dit gesprek heb ik afgelopen vrijdag gehad. Een aardige jongen vertelde me wat de bedoeling was; ik zou aan kinderen van die andere school die op het vmbo zitten huiswerkbegeleiding kunnen geven. Ik zou ze dan lesstof moeten uitleggen, ze helpen bij het maken van opgaven, ze aan het werk zetten en de rust in het lokaal moeten bewaren. Vandaag mocht ik hem en een andere jongen meehelpen. Aan 7 kinderen gingen we huiswerkbegeleiding geven. Eigenlijk moest ik vooral kijken hoe alles in zijn werk ging en af en toe de kinderen wat helpen. Ik vond het erg leuk, maar het was natuurlijk ook even wennen, maar dat is logisch. Morgen ga ik weer proefdraaien. Dit keer ga ik huiswerkbegeleiding geven aan 3 in plaats van aan 7 kinderen. Ik heb er alvast erg veel zin in! Heb jij weleens huiswerkbegeleiding gegeven? Of heb jij weleens huiswerkbegeleiding gehad? Hoe heb je dit ervaren? En heb je nog tips? Laat het me vooral weten! |