Zoals jullie hoogstwaarschijnlijk al wel weten, krijg ik (hopelijk) in 2017 een kaakoperatie. Voor en na mijn vorige operaties heb ik eigenlijk niks opgeschreven in een boekje over hoe ik alles heb ervaren en wat er allemaal precies is gebeurd. Daar heb ik achteraf veel spijt van, want een hele hoop dingen ben ik allang weer vergeten. Daarom heb ik besloten alles wat met deze operatie te maken heeft bij te houden op mijn blog. De blog van vandaag gaat over mijn allereerste afspraak met de kaakchirurg. Veel leesplezier!
De kaakchirurg van het schisisteam Tilburg heet mevrouw Stolk. Al bij binnenkomst merkte ik dat mevrouw Stolk een heel aardige vrouw is. Ze gaf me een vertrouwelijke en open indruk en ik heb van een goede vriendin, Anne,al veel goede verhalen over haar gehoord.
Eerst keek mevrouw Stolk, samen met een assistente, in mijn mond. Vervolgens ging ik samen met de assistente nieuwe röntgenfoto's maken van mijn schedel, want de vorige waren nog van vorige jaar. Natuurlijk heb ik al wel vaker röntgenfoto's laten maken, maar voor degenen die niet weten wat er dan allemaal gebeurt, leg ik het even uit. Ik werd dus meegenomen naar een aparte ruimte en ik moest daar mijn oorbellen uitdoen en bij een apparaat gaan staan. Over een soort staafje werd een plastic zakje gedaan en vervolgens moest ik in/op het staafje 'bijten' (niet echt hard bijten of zo, maar meer 'een soort van'). Er werden vervolgens aan verschillende kanten op mijn hoofd een soort klemmen gezet, zodat ik mijn hoofd niet meer kon bewegen. Eigenlijk kon ik mijn hoofd nog wel een beetje bewegen, maar niet veel. Ik moest recht vooruit kijken en me niet bewegen en toen ging het apparaat rondjes om mijn hoofd draaien. Al snel was de foto gemaakt en kon er een andere foto worden genomen. Voor deze foto moest ik bij een ander apparaat gaan staan. Door middel van twee klemmen werden er twee doppen in mijn oren gestoken (wat overigens totaal geen pijn deed hoor). Ik moest weer goed stil blijven staan en er werd weer een foto gemaakt.
Na het nemen van de foto's, wat maar zeer kort duurde, gingen de assistente en ik terug naar mevrouw Stolk en mijn moeder. We hebben op de computer gekeken naar mijn schedel en ik vond het eigenlijk wel fascinerend om dit te kunnen doen. Op de foto's van het zijaanzicht van mijn schedel was duidelijk te zien dat ik een onderbeet heb. Op de andere foto van het vooraanzicht van mijn schedel was de stand van mijn tanden te zien.
Door middel van de foto's op het beeldscherm en een model van een halve kaak legde mevrouw Stolk mij vervolgens heel duidelijk uit hoe ze me zou gaan opereren. Het was wel redelijk veel informatie, maar gelukkig kan ik alles altijd teruglezen in een boekje over de kaakoperatie. Mevrouw Stolk vertelde me dat ze twee sneeën in mijn bovenkaak gaat maken en hem zo 'breekt'. Mijn bovenkaak zit dan eigenlijk bijna net zo los als een kunstgebit en zo kan ze hem dan een paar millimeter naar voren bewegen. Daarna zet ze hem vast met titanium plaatjes (ik weet niet meer zeker of de stof titanium was, maar dat dacht ik), waardoor de kaak niet zomaar los kan schieten. Misschien dat mevrouw Stolk ook mijn onderkaak gaat breken en deze kaak een beetje naar achteren beweegt en vastzet, maar dat weet ze nu nog niet. Dat hangt namelijk af van de stand van mijn kaak en de stand van mijn tanden. Mijn tanden en kaak zullen nog veranderen doordat ik eerst nog een jaar een blokjesbeugel krijg.
Nadat ik ongeveer voor een jaar een blokjesbeugel heb gehad, wordt er besloten of alleen de bovenkaak of ook de onderkaak zal worden gebroken.
Na de operatie zal ik ongeveer 10 dagen erg moeilijk kunnen eten wegens elastieken die in mijn mond zitten. Ook zal praten die 10 dagen moeilijk zijn, maar dit zal, net als het eten, steeds makkelijker gaan. Na ongeveer 2/3 weken zal mijn hoofd minder opgezwollen en blauw zijn en zal ik er dus weer redelijk 'vertoonbaar' uitzien. Ook zal ik na ongeveer 3/4 weken weer naar school kunnen, maar ik hoop dat de operatie kan plaatsvinden in de zomervakantie zodat ik geen school hoef te missen.
Volgende week ga ik een afspraak maken bij mijn orthodontist. Waarschijnlijk zullen er binnenkort weer nieuwe foto's en een nieuwe afdruk (van mijn gebit) worden gemaakt. Daarna krijg ik waarschijnlijk een blokjesbeugel voor zowel mijn boven - als ondertanden. Ik ben erg benieuwd!
Bedankt voor het lezen en tot snel!
De kaakchirurg van het schisisteam Tilburg heet mevrouw Stolk. Al bij binnenkomst merkte ik dat mevrouw Stolk een heel aardige vrouw is. Ze gaf me een vertrouwelijke en open indruk en ik heb van een goede vriendin, Anne,al veel goede verhalen over haar gehoord.
Eerst keek mevrouw Stolk, samen met een assistente, in mijn mond. Vervolgens ging ik samen met de assistente nieuwe röntgenfoto's maken van mijn schedel, want de vorige waren nog van vorige jaar. Natuurlijk heb ik al wel vaker röntgenfoto's laten maken, maar voor degenen die niet weten wat er dan allemaal gebeurt, leg ik het even uit. Ik werd dus meegenomen naar een aparte ruimte en ik moest daar mijn oorbellen uitdoen en bij een apparaat gaan staan. Over een soort staafje werd een plastic zakje gedaan en vervolgens moest ik in/op het staafje 'bijten' (niet echt hard bijten of zo, maar meer 'een soort van'). Er werden vervolgens aan verschillende kanten op mijn hoofd een soort klemmen gezet, zodat ik mijn hoofd niet meer kon bewegen. Eigenlijk kon ik mijn hoofd nog wel een beetje bewegen, maar niet veel. Ik moest recht vooruit kijken en me niet bewegen en toen ging het apparaat rondjes om mijn hoofd draaien. Al snel was de foto gemaakt en kon er een andere foto worden genomen. Voor deze foto moest ik bij een ander apparaat gaan staan. Door middel van twee klemmen werden er twee doppen in mijn oren gestoken (wat overigens totaal geen pijn deed hoor). Ik moest weer goed stil blijven staan en er werd weer een foto gemaakt.
Na het nemen van de foto's, wat maar zeer kort duurde, gingen de assistente en ik terug naar mevrouw Stolk en mijn moeder. We hebben op de computer gekeken naar mijn schedel en ik vond het eigenlijk wel fascinerend om dit te kunnen doen. Op de foto's van het zijaanzicht van mijn schedel was duidelijk te zien dat ik een onderbeet heb. Op de andere foto van het vooraanzicht van mijn schedel was de stand van mijn tanden te zien.
Door middel van de foto's op het beeldscherm en een model van een halve kaak legde mevrouw Stolk mij vervolgens heel duidelijk uit hoe ze me zou gaan opereren. Het was wel redelijk veel informatie, maar gelukkig kan ik alles altijd teruglezen in een boekje over de kaakoperatie. Mevrouw Stolk vertelde me dat ze twee sneeën in mijn bovenkaak gaat maken en hem zo 'breekt'. Mijn bovenkaak zit dan eigenlijk bijna net zo los als een kunstgebit en zo kan ze hem dan een paar millimeter naar voren bewegen. Daarna zet ze hem vast met titanium plaatjes (ik weet niet meer zeker of de stof titanium was, maar dat dacht ik), waardoor de kaak niet zomaar los kan schieten. Misschien dat mevrouw Stolk ook mijn onderkaak gaat breken en deze kaak een beetje naar achteren beweegt en vastzet, maar dat weet ze nu nog niet. Dat hangt namelijk af van de stand van mijn kaak en de stand van mijn tanden. Mijn tanden en kaak zullen nog veranderen doordat ik eerst nog een jaar een blokjesbeugel krijg.
Nadat ik ongeveer voor een jaar een blokjesbeugel heb gehad, wordt er besloten of alleen de bovenkaak of ook de onderkaak zal worden gebroken.
Na de operatie zal ik ongeveer 10 dagen erg moeilijk kunnen eten wegens elastieken die in mijn mond zitten. Ook zal praten die 10 dagen moeilijk zijn, maar dit zal, net als het eten, steeds makkelijker gaan. Na ongeveer 2/3 weken zal mijn hoofd minder opgezwollen en blauw zijn en zal ik er dus weer redelijk 'vertoonbaar' uitzien. Ook zal ik na ongeveer 3/4 weken weer naar school kunnen, maar ik hoop dat de operatie kan plaatsvinden in de zomervakantie zodat ik geen school hoef te missen.
Volgende week ga ik een afspraak maken bij mijn orthodontist. Waarschijnlijk zullen er binnenkort weer nieuwe foto's en een nieuwe afdruk (van mijn gebit) worden gemaakt. Daarna krijg ik waarschijnlijk een blokjesbeugel voor zowel mijn boven - als ondertanden. Ik ben erg benieuwd!
Bedankt voor het lezen en tot snel!