Ik heb een hazenlip(schisis) en daardoor zie ik er iets anders uit dan anderen. Zo heb ik een beetje een platte neus en een lip die er anders uitziet. Ook heb ik een litteken tussen mijn bovenlip en neus. Wat veel mensen niet weten is dat ik er als baby'tje heel anders uitzag...
Toen ik werd geboren schrokken mijn ouders omdat ik een schisis(hazenlip) had. Ze wisten helemaal niet wat een schisis was en ze hadden ook niet verwacht dat ik het zou hebben. Ik had een spleet in mijn lip, kaak en gehemelte. De spleet in mijn lip was aan de buitenkant goed te zien en daar schrokken ze dan ook erg van. Mijn ouders hielden natuurlijk meteen van me, maar ze waren gewoon heel erg geschrokken door mijn schisis. 4 maanden lang hadden ze een kindje met een open lipje. In 4 maanden tijd raakten ze helemaal gewend aan mijn open lip en ze wisten gewoon niet anders! Maar na die 4 maanden werd ik geopereerd. Mijn lip en mijn zachte gehemelte werd gesloten en mijn oren werden doorgeprikt. Deze operatie was eigenlijk een van de belangrijkste operaties, want het is namelijk heel erg belangrijk dat de lip en het gehemelte worden gesloten. Zo sterven in arme landen sommige kinderen zelfs aan een schisis doordat deze operatie niet kan worden uitgevoerd wegens geldgebrek! Dit komt onder andere doordat voedsel door de spleten meteen naar buiten komt. Het is natuurlijk verschrikkelijk dat kinderen sterven aan een hazenlip en daarom is deze operatie noodzakelijk!
Mijn operatie duurde ongeveer 5 tot 6 uur. Vooral voor mijn ouders en voor familie was deze operatie erg zwaar, want het is natuurlijk erg lastig om een baby van 4 maanden oud veel pijn te zien lijden. Zelf herinner ik me eigenlijk helemaal niks van deze operatie. Doordat mijn lip werd gesloten kreeg ik een heel ander gezichtje! Op mijn lip werd eerst een pleister geplakt, zodat ik het litteken niet open kon krabben. Ik moest 5 dagen lang in het ziekenhuis blijven en na die dagen (of langer, dat weet ik eigenlijk niet precies) mocht de pleister van mijn bovenlip af. Opeens zag ik er heel anders uit! Ook ging ik niet meer telkens met mijn tongetje in de spleet van mijn lip. Mijn ouders moesten natuurlijk even wennen, want het was een hele verandering, maar ze vonden het super mooi en waren heel erg blij met het resultaat!
Foto's (linksboven: voor, rechtsboven : na, linksonder: na de operatie met pleister, rechtsonder: na de operatie zonder pleister)
Toen ik werd geboren schrokken mijn ouders omdat ik een schisis(hazenlip) had. Ze wisten helemaal niet wat een schisis was en ze hadden ook niet verwacht dat ik het zou hebben. Ik had een spleet in mijn lip, kaak en gehemelte. De spleet in mijn lip was aan de buitenkant goed te zien en daar schrokken ze dan ook erg van. Mijn ouders hielden natuurlijk meteen van me, maar ze waren gewoon heel erg geschrokken door mijn schisis. 4 maanden lang hadden ze een kindje met een open lipje. In 4 maanden tijd raakten ze helemaal gewend aan mijn open lip en ze wisten gewoon niet anders! Maar na die 4 maanden werd ik geopereerd. Mijn lip en mijn zachte gehemelte werd gesloten en mijn oren werden doorgeprikt. Deze operatie was eigenlijk een van de belangrijkste operaties, want het is namelijk heel erg belangrijk dat de lip en het gehemelte worden gesloten. Zo sterven in arme landen sommige kinderen zelfs aan een schisis doordat deze operatie niet kan worden uitgevoerd wegens geldgebrek! Dit komt onder andere doordat voedsel door de spleten meteen naar buiten komt. Het is natuurlijk verschrikkelijk dat kinderen sterven aan een hazenlip en daarom is deze operatie noodzakelijk!
Mijn operatie duurde ongeveer 5 tot 6 uur. Vooral voor mijn ouders en voor familie was deze operatie erg zwaar, want het is natuurlijk erg lastig om een baby van 4 maanden oud veel pijn te zien lijden. Zelf herinner ik me eigenlijk helemaal niks van deze operatie. Doordat mijn lip werd gesloten kreeg ik een heel ander gezichtje! Op mijn lip werd eerst een pleister geplakt, zodat ik het litteken niet open kon krabben. Ik moest 5 dagen lang in het ziekenhuis blijven en na die dagen (of langer, dat weet ik eigenlijk niet precies) mocht de pleister van mijn bovenlip af. Opeens zag ik er heel anders uit! Ook ging ik niet meer telkens met mijn tongetje in de spleet van mijn lip. Mijn ouders moesten natuurlijk even wennen, want het was een hele verandering, maar ze vonden het super mooi en waren heel erg blij met het resultaat!
Foto's (linksboven: voor, rechtsboven : na, linksonder: na de operatie met pleister, rechtsonder: na de operatie zonder pleister)
Bedankt voor het lezen!
X
X